Πάνω από 300 σκυλάκια, κάποια απ’ τα οποία είχαν περάσει όλη την ζωή τους δεμένα με αλυσίδες, δεκάδες γάτες, κατσικάκια και ένα σκαντζοχοιράκι είναι σήμερα οι συγκάτοικοι του Τάκη Προεστάκη στο καταφύγιο που έχει φτιάξει στην Ιεράπετρα της Κρήτης. Μέσα από μια διαδρομή που ξεκίνησε τυχαία ή όπως λέει ο ίδιος «ήταν γραφτό» βρέθηκε να φροντίζει παρατημένα ζώα που έβρισκε σε δρόμους και χωματερές.
Σήμερα το «Takis Shelter», μια μοναδική όαση στοργής για τα αδέσποτα και τα κακοποιημένα ζώα, έχει γίνει παγκόσμιο viral ενώ η σελίδα του στο Facebook έχει περίπου εφτακόσιους χιλιάδες ακολούθους. Αν ρίξεις μια γρήγορη ματιά δύσκολα θα μείνεις ασυγκίνητος από τις ιστορίες και τα βίντεο από την δράση του καταφυγίου που ανεβαίνουν εκεί καθημερινά.
Άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο φτάνουν πλέον στην Κρήτη για να βοηθήσουν τον Τάκη στο έργο του ως εθελοντές ή με σκοπό να υιοθετήσουν ένα από τα ζώα που έχει διασώσει. Τα πράγματα ωστόσο στην αρχή και για αρκετά χρόνια δεν ήταν καθόλου εύκολα. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε για να φτάσει στο σημείο που βρίσκεται σήμερα και οι προσωπικές θυσίες που έκανε και συνεχίσει να κάνει δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό «Άγιος» των σκύλων που του έχουν χαρίσει.
Ζητήσαμε από αυτόν τον σύγχρονο ήρωα να μας αφηγηθεί την ιστορία του.
«Γεννήθηκα σε ένα χωριό της Κρήτης, το Ορεινό. Μεγάλωσα στη φύση. Έφτιαχνα σπιτάκια πάνω στα δέντρα, μέσα στους θάμνους. Ζούσα μαζί με τα ζωάκια και τα αγαπούσα» λέει για την σχέση που είχε με τα ζώα πριν βρεθεί να συγκατοικεί με εκατοντάδες από αυτά.
«Έφυγα για την Ιεράπετρα όταν έπρεπε να πάω γυμνάσιο γιατί στο χωριό δεν είχαμε. Έτυχε να βρεθώ σε μια ντίσκο που είχε εκεί ένας θείος μου και χωρίς να το καταλάβω κατέληξα να δουλεύω νύχτα από τα 16 μου. Δούλεψα 20 χρόνια νύχτα. Έκανα και δικό μου night club στην πόλη. Με κούρασε όμως τόσο πολύ η νύχτα που μια μέρα το πούλησα και έφυγα με 185.000 χιλιάδες ευρώ.»
Την μέρα που θα άλλαζε την ζωή του ο Τάκης επισκέφτηκε μια χωματερή. Περιγράφοντας μια σκηνή που θυμίζει σινεμά ακραίου ρεαλισμού, λέει: «Πέρασα από την χωματερή της πόλης, έτσι, για να ρίξω μια ματιά. Είδα εκεί ένα σκυλάκι βαριά τραυματισμένο. Ένα κόκκαλο έβγαινε έξω απ’ το κορμί του. Το πήγα στον κτηνίατρο και το περιέθαλψα.
Αργότερα επέστρεψα στο σημείο γιατί είχα δει και άλλα σκυλάκια. Για να μην τα πολυλογώ κατάντησα να φροντίζω όλα τα σκυλάκια της χωματερής. Τα λυπήθηκα. Στην αρχή ήταν γύρω στα 40 και μετά έφτασαν να είναι περίπου 75 σκυλιά που με περίμεναν κάθε μέρα. Πήγαινα κάθε μέρα επί μήνες και τα φρόντιζα. Όσα ήταν άρρωστα τα είχα βοηθήσει και είχαν γίνει υγιέστατα», θυμάται.
Οι δυσκολίες και τα εμπόδια δεν άργησαν όμως να εμφανιστούν. «Τριγύρω υπήρχαν ορισμένοι που είχαν πρόβλημα με τα σκυλιά και μου είχαν πει ξεκάθαρα: “Τάκη, βρες λύση για τα σκυλιά αλλιώς εμείς θα τα ξεβγάλουμε”. Τότε ήταν που ζήτησα να μου δώσουν έναν μήνα διορία.
Με τα χρήματα που είχα έψαχνα να βρω κάποιο χωράφι για να μεταφέρω τα σκυλάκια. Τελικά, βρήκα πολύ κοντά στην χωματερή ένα υπέροχο, αμφιθεατρικό χωράφι, πέντε στρέμματα και το αγόρασα.
Ένα ωραίο πρωινό, αφού το είχα διαμορφώσει, έφτασα στην χωματερή και με όλα τα σκυλάκια να με ακολουθούν πήγαμε στο καταφύγιο.
Αργότερα φάνηκε ότι τα έξοδα ήταν τεράστια-κτηνίατροι, τροφές κ.ο.κ.. Χάθηκαν όλα τα λεφτά που είχα μαζέψει, τα είχα δώσει όλα για τα σκυλιά. Πούλησα ό, τι είχα και δεν είχα. Πούλησα και το αυτοκίνητό μου. Κατέληξα από τα 185.000 ευρώ που είχα να δανείζομαι χρήματα από όποιον έβλεπα στην Ιεράπετρα. Κατάντησα να χρωστάω 45.000 σε ανθρώπους που με κυνηγούσαν για να τα πάρουν πίσω.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν πούλησα το αυτοκίνητό μου σε εξευτελιστική τιμή και αναγκάστηκα να πληρώσω ταξί για να γυρίσω πίσω και να δώσω κατευθείαν τα χρήματα που είχα πάρει σε κάποιον που χρωστούσα, απ’ τον οποίο είχα πάρει δανεικά για να ταΐσω τα σκυλιά. Ήταν πολύ άσχημες εποχές.
Οι συγγενείς μου και οι γύρω μου όταν κατάλαβαν ότι είχα δώσει όλα μου τα χρήματα για τα ζώα με είχαν για τρελό.
Με πήγαν σε ψυχολόγο. Δεν λέω παραμύθια. Βέβαια ο ψυχολόγος μου είπε «Μια χαρά είσαι Τάκη. Έχεις αγάπη για τα ζωάκια, είσαι ευαίσθητος, είσαι καλόκαρδος».
Τον ρωτάω αν σκέφτηκε ποτέ να τα παρατήσει, αν και ξέρω την απάντηση. «Δεν σκέφτηκα να σταματήσω. Αφού αυτά τα ζωάκια δεν μπορούσαν χωρίς εμένα.» λέει με αφοπλιστική απλότητα. Αφού είχε πουλήσει όλα του τα υπάρχοντα και συνέχιζε να ψάχνει για χρήματα ώστε να συνεχίζει να φροντίζει τα ζώα ένα τηλεφώνημα από την Αγγλία, στο οποίο τότε δεν είχε δώσει καν ιδιαίτερη σημασία, θα έφερνε τα πάνω κάτω.
«Ετοιμαζόμουν να πουλήσω το χωράφι στα μισά λεφτά απ’ αυτά που το είχα πάρει. Ήμουν σε άθλια κατάσταση. Την ίδια εποχή μια κοπέλα η οποία μου είχε δανείσει χρήματα με είχε βοηθήσει να φτιάξω και μια σελίδα στο Facebook και εγώ είχα ξεκινήσει να δημοσιεύω την καθημερινότητά μου και ζητούσα βοήθεια.
Όταν με κάλεσαν από την Daily Mail για συνέντευξη θυμάμαι να κάθομαι κάτω από ένα δέντρο και να μιλάω. Ούτε που ήξερα τι ήταν η Daily Mail. Ήμουν τόσο χάλια, τόσο στεναχωρημένος, που απλά μιλούσα και το μυαλό μου ήταν πάνω απ’ το κεφάλι μου.
Μετά από έναν μήνα, ξυπνάω ένα πρωί και βλέπω μηνύματα στο Facebook να μου λένε συγχαρητήρια. Από εκεί που είχα 2.000 followers είχαν εκτιναχθεί στους 7.000 και όλο αυξάνονταν. Στο Paypal από εκεί που είχα 100 ευρώ βλέπω 1.000, μετά 1.500, 2.000, 5.000, 10.000, 15.000. Τρελάθηκα. Μαζεύτηκαν τα 50.000 ευρώ που χρειαζόμουν για να ξεχρεώσω. Μου πήραν και αυτοκίνητο. Και από εκεί πήραμε την πάνω βόλτα. Είχα καταστραφεί και αναστήθηκα» λέει ο Τάκης.
Σήμερα το καταφύγιο που ξεκίνησε από τα 5 στρέμματα έχει φτάσει να απλώνεται σε 50 στρέμματα και να φιλοξενεί 300 σκυλιά ενώ οι followers του «Takis Shelter» στο Facebook έχουν ξεπεράσει το μισό εκατομμύριο.
Άνθρωποι απ’ ολόκληρο τον πλανήτη-από την Ευρώπη μέχρι τον Καναδά και τη Νέα Ζηλανδία επισκέπτονται τον Τάκη στο καταφύγιό του είτε για να βοηθήσουν εθελοντικά είτε για να υιοθετήσουν κάποιο απ’ τα ζωάκια.
Μόνο μέσα στο καλοκαίρι, και παρά τις δυσμενείς συνθήκες λόγω του κορωνοϊού, υιοθετήθηκαν περισσότερα από εκατό σκυλάκια από άτομα που έφτασαν από το εξωτερικό στην Κρήτη μ’ αυτόν τον σκοπό.
«Τα σκυλάκια είναι διαβολάκια» λέει ο Τάκης για τα ζώα που ζουν μαζί του. Ο ξενώνας στον οποίο μένει είναι φτιαγμένος στη μέση του καταφυγίου ώστε να μπορεί να τα επιβλέπει συνεχώς. «Έχω ανοιχτά τα τζάμια μέρα νύχτα, χειμώνα καλοκαίρι, και κοιμάμαι με τ’ αυτιά μου ανοιχτά». Καθημερινά λαμβάνει μηνύματα που από ανθρώπους που ζητούν την συμβουλή του για ζωάκια με ειδικές ανάγκες ή με κάποιο πρόβλημα συμπεριφοράς. Το βίντεο άλλωστε με πρωταγωνιστή τον ίδιο και ένα αγριεμένο σκυλάκι που είχε βασανιστεί και γαλήνευε στα χέρια του Τάκη έγινε viral όταν δημοσιεύτηκε από τον δημοφιλή ιστότοπο φιλοζωίας The Dodo. «Έχω πλέον μεγάλη πείρα. Ξέρω πως να φερθώ. Τα σκυλιά έχουν χαρακτήρες και μπορώ να τα καταλάβω, να τα ξεχωρίσω και να φερθώ ανάλογα στην κάθε περίπτωση.» συμπληρώνει.
Μέσα στα χρόνια έχουν υπάρξει, όπως θα περίμενε κανείς, πολύ δύσκολα περιστατικά κάποια απ’ τα οποία δεν θα μπορέσει να ξεχάσει ποτέ: «Είχα βρει δύο κουταβάκια που ήταν άρρωστα και πέθαναν αγκαλιασμένα. Ή μια άλλη φορά έψαχνα επί έναν χρόνο ένα σκυλί για το οποίο που είχαν πει πως ήταν άρρωστο και πως κυκλοφορούσε στη περιοχή. Όταν το βρήκα ήταν αποστεωμένο και πέθανε όταν το μετέφερα στο σπίτι. Ζω με τον θάνατο συνέχεια. Όμως πρέπει να είμαι δυνατός για τα υπόλοιπα.
Να σας πω κάτι; Εγώ και να πεθάνω τώρα δεν με νοιάζει. Έχω κάνει κάτι που έχει γεμίσει τόσο πολύ την ψυχή μου που δεν μ’ ενδιαφέρει τίποτα.
Με νοιάζει μονάχα τα ζώα που θα αφήσω πίσω μου να μείνουν σε καλά χέρια» λέει. «Μόνα τους ήρθαν τα πράγματα, εγώ δεν προγραμμάτισα κάτι. Έκανα από την αρχή ό, τι έλεγε η καρδιά μου. Το ίδιο και τώρα. Όταν άρχισαν να έρχονται τα χρήματα από τις δωρεές δεν τα πήρα ποτέ να πάω διακοπές. Δεν ξέρω τι πάει να πει εστιατόριο ή ταβέρνα. Έχω δεκάδες χιλιάδες ευρώ να έρχονται στο κεφάλι μου και δεν έχω χρόνο να πάω να πάρω ένα ζευγάρι παπούτσια.
Δεν με ενδιαφέρουν όμως πλέον όλα αυτά. Έκανα πολλές τρέλες στη ζωή μου, αλήτης ήμουν. Μηχανές, πολλές κοπέλες, dj, ποτά. Έκανα τα πάντα. Αυτή η ζωή με κούρασε και την παράτησα. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου να γυρίσω εκεί πέρα. Αυτό που θέλω είναι να είμαι κοντά στη φύση και στα ζώα».
Επτά χρόνια μετά το ξεκίνημα του καταφυγίου δεν έχουν αλλάξει πάρα πολλά στην καθημερινότητά του: «Πέρα απ’ το γεγονός ότι έχω μεγάλη βοήθεια απ’ το εξωτερικό, η ζωή μου είναι η ίδια. Με τα ζωάκια ήμουν και εκεί θα είμαι. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι ότι είμαι οικονομικά ανεξάρτητος και μπορώ και βοηθάω πολλούς ακόμη ανθρώπους που φροντίζουν ζωάκια και αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα».
Και ενώ μιλάει συνεχώς με ευγνωμοσύνη για την βοήθεια που έρχεται από το εξωτερικό δεν μπορεί να μην σημειώσει πως οι άνθρωποι της τοπικής κοινωνίας που τον στήριξαν ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.
«Η φιλοζωία στην Ελλάδα είναι πολλά χρόνια πίσω σε σχέση με την Ευρώπη. Αυτό φαίνεται. Το καλοκαίρι έχω καθημερινά επισκέψεις απ’ όλο τον κόσμο. Απ’ την Ελλάδα άντε να έχουν έρθει 2-3 άτομα. Ίσως να φταίει η έλλειψη παιδείας. Δεν σεβόμαστε τη φύση. Αν πάτε μια βόλτα εδώ στην Κρήτη θα δείτε ανά 200 μέτρα και από ένα σκυλί δεμένο σε βαρέλι. Ευτυχώς οι νόμοι έχουν αρχίσει και γίνονται πιο αυστηροί. Βοηθάνε και οι δημοσιεύσεις στα ΜΜΕ για τις βαρβαρότητες που γίνονται απέναντι στα ζώα και σιγά σιγά ο Έλληνας βάζει μυαλό.
Για εμένα η λύση υπάρχει. Ο τρόπος είναι: αστυνόμευση, στειρώσεις και παιδεία. Στην πόλη μας το πρόβλημα το έχουμε λύσει κατά 70%. Δεν υπάρχουν αδέσποτα στην πόλη. Το καταφέραμε κάνοντας πάρα πολλές στειρώσεις. Ταυτόχρονα η αστυνομία κυνηγάει όσους έχουν ζωάκια δεμένα με αλυσίδες και τα βασανίζουν».
Και ευτυχώς οι άνθρωποι αλλάζουν. Μαζί με τους υπόλοιπους εθελοντές που βοηθούν τον Τάκη, στο καταφύγιο εργάζονται πλέον και οι γονείς του. «Οι γονείς μου οι οποίοι με πετούσαν έξω απ’ το σπίτι κάποτε, όταν δεν είχα στον ήλιο μοίρα και τα είχα δώσει όλα για τα ζώα, τώρα δουλεύουν στο καταφύγιο. Έχουν αγαπήσει τα ζώα και εκείνοι. Τα πλησίασαν και άρχισαν και αυτοί να τα καταλαβαίνουν. Να βλέπουν ότι νιώθουν και εκείνα νιώθουν λύπη και χαρά.»
Τα νεότερα μέλη στην οικογένεια του «Takis Shelter» είναι ένα πανέμορφο μικρούλι που βρέθηκε να περιπλανιέται στους δρόμους και μια σκυλίτσα δύο χρονών μαζί με το τεσσάρων μηνών μωράκι της που σώθηκαν από δηλητηρίαση.
Αν ενδιαφέρεστε και εσείς να υιοθετήσετε κάποιο σκυλάκι ή γατάκι ή να στηρίξετε οικονομικά το καταφύγιο ακολουθήστε τους παρακάτω συνδέσμους.
H σελίδα του «Takis Shelter» στο Facebook.
