Ο Ιορδάνης Αμπατζίδης, ο γιατρός του ΕΚΑΒ που έδωσε τα πάντα κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του πορείας στο Εθνικό Κέντρο Άμεσης Επέμβασης, συνταξιοδοτήθηκε.
Το ήθος και η ευσυνειδησία του διέκριναν την μακροχρόνια παρουσία του στην Υπηρεσία και η αποχώρησή του από την ενεργό δράση θα ήταν αδύνατο να μην σχολιαστεί από το σύνολο των συναδέλφων του.
Ο κ. Αμπατζίδης έφθασε μέχρι και τη Διεύθυνση του ΕΚΑΒ Δυτικής Ελλάδας, θέση από την οποία αποχώρησε, ενώ παράλληλα δεν σταμάτησε ποτέ να είναι μάχιμος και να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο συνάνθρωπο, όποτε και αν το καθήκον τον καλούσε.
Όπως προαναφέρθηκε, η συνταξιοδότησή προκαλεί αν μη τι άλλο κενό όχι μόνο σε ότι αφορά στην επαγγελματική συνεισφορά του αλλά και στην ανθρώπινη προσωπικότητά του.
Προκαλεί δε συγκίνηση ο αποχαιρετισμός στο γιατρό μετά από πολλά χρόνια συνεργασίας τους, του διασώστη μοτοσικλετιστή του ΕΚΑΒ Τάκη Μικέ ο οποίος ανέφερε τα εξής:
«Δεν ξέρω πως να αρχίσω και πως να τελειώσω την περιγραφή μου για σένα… Σήμερα 07:40 τελείωσε η τελευταία σου εφημερία στο δεύτερο σου σπίτι που ήταν το ΕΚΑΒ.
Ο Θεός σε αξίωσε να φύγεις όρθιος και μέχρι την τελευταία μέρα μάχιμος όπως πάντα, τα λόγια είναι λίγα για να σε περιγράψει κάποιος, ευχαριστώ το Θεό που με αξίωσε να πορευθώ δίπλα σου και να με πλάσεις αυτό που είμαι ως διασώστης μα και ως άνθρωπος, ήταν τιμή για μένα όλα αυτά τα χρόνια να με αποκαλούν το παιδί του Αμπατζίδη ο καθένας βέβαια για τους δικούς του λόγους, όταν σε άγγιξαν ορκίστηκα σε θεό και ανθρώπους πως θα παλεύω καθημερινά για σένα, γι’ αυτό που αγαπάμε από κοινού, περάσαμε ώρες ατελείωτες εκπαίδευσης από γωνία σε γωνία, δίπλα σου έκανα τα πρώτα μου βήματα εκπαιδευτικά, κάθε φορά που λύγιζα επαγγελματικά μα και σε προσωπικό επίπεδο σου έλεγα θα τα παρατήσω… και μου έλεγες: ‘μην κρεμάσεις παπούτσια Τάκη… σε κάναμε διασώστη και ο κόσμος σε έχει ανάγκη… πάρε τις ανάσες σου και ανέβα, θα περάσει’.
Με στήριξες να κάνω το όνειρο μου πραγματικά επαναλειτουργώντας το τμήμα μηχανών με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα, είσαι για μένα: ΔΑΣΚΑΛΟΣ… ΠΑΤΕΡΑΣ… ΦΙΛΟΣ… ΚΑΛΗ ΣΎΝΤΑΞΗ, να χαρείς την όμορφη οικογένεια σου και τα εγγόνια σου, είσαι ευλογημένος! τρέμουν τα χέρια μου… Σ’ αγαπώ πολύ δάσκαλε… θα μου λείψεις από το δρόμο».
