του Αχιλλέα Ροδίτη
Μάντης κακών από τον περασμένο Αύγουστο στην εφημερίδα «Πολιτεία». Δημοσίευσε τη φωτογραφία του συγκεκριμένου κτηρίου στην οδό Μαιζώνος, μεταξύ 28ης Οκτωβρίου (πρώην Καρόλου) και Γκότση επισημαίνοντας τον κίνδυνο για ανυποψίαστους πεζούς. Πέρασε μόλις ενάμισης μήνας και οι σοβάδες κατέρρευσαν με δύναμη το απόγευμα της περασμένης Τρίτης! Από θαύμα δεν τραυματίστηκε πεζός, ένας 45χρονος ο οποίος την ίδια στιγμή περνούσε απ’ το σημείο και ευτυχώς έτυχε να αντιληφθεί την πτώση και να αντιδράσει αστραπιαία και με ισχυρά αντανακλαστικά πηδώντας προς τον δρόμο. Πράγμα σωτήριο για τον ίδιο αφού σωρός από μπάζα έπεσε με μεγάλη ορμή και δύναμη σε όλο το πλάτος του πεζοδρομίου. Όπως είπε μετά, μάλλον άκουσε έναν θόρυβο, (ίσως από την αποκόλληση των πρώτων σοβάδων), και αυτό ήταν που του «ξύπνησε» την προσοχή μέσα του…
ΑΝ…
Τα ερωτήματα όμως πολλά και εύλογα και τα παραθέτει καταστηματάρχης της περιοχής, ο οποίος έγινε και αυτόπτης μάρτυρας του περιστατικού.
Και ο ίδιος θέτει τα εύστοχα ερωτήματα:
– Τι θα γινόταν αν δεν είχε ακούσει τίποτα ή αν μιλούσε, για παράδειγμα, στο κινητό του κι ήταν απορροφημένος στη συζήτηση;
– Επίσης, τι θα συνέβαινε εάν δεν ήταν αυτός αλλά μια παρέα παιδιών, που μόλις θα είχαν σχολάσει από το σχολείο και συνήθως θα ήταν απορροφημένα επίσης στα κινητά τους;
– Και τέλος, τι θα συνέβαινε αν ο εν λόγω πολίτης που σώθηκε, πηδώντας προς τον δρόμο τύχαινε να περνά ένα αυτοκίνητο ή λεωφορείο και να μην ήταν ο δρόμος άδειος όπως εντελώς συμπτωματικά συνέβη εκείνη τη στιγμή;
Με άλλα λόγια το ερώτημα είναι «πόσες φορές θα μας προστατεύει η τύχη».
ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ
Το πρόβλημα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι του… ποιος τελικά φέρει την ευθύνη για την επικινδυνότητα των κτηρίων. Το συγκεκριμένο παλιό αρχοντικό, εν προκειμένω, ανήκε στην κα Χαρά η οποία φεύγοντας απ’ την ζωή το κληροδότησε σε ανίψια της που διαμένουν στην Αθήνα. «Ίσως και να έχουν να έρθουν χρόνια», μας λένε οι γείτονες. Η επίσης δικαιολογημένη απορία που προκύπτει, είναι ποιος έχει την ευθύνη να εντοπίσει τον ιδιοκτήτη και να τον υποχρεώσει σε επισκευή και προστασία του χώρου. Διότι ο Δήμος Πατρέων, πάντως, τονίζει ότι είναι θέμα «Εισαγγελικής παραγγελίας». Βλέπετε, υπάρχει ακόμα το εξής παράδοξο: Ότι λειτουργούμε τον Νόμο του 1929, που προβλέπει:
«όσα ιδιόκτητα κτίρια είναι επικίνδυνα πρέπει να επισκευάζονται από τους ιδιοκτήτες τους και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις από αρμόδιο φορέα (Δήμος κ.λπ.)».
Βέβαια εδώ υπάρχει ένα… πιο παράδοξο: Ότι το 2020, το υπουργείο Περιβάλλοντος ζήτησε από Δήμους να καταγράψουν τα ετοιμόρροπα κτίρια, για να ρυθμιστεί ο… προ του Α παγκοσμίου πολέμου Νόμος και να μπορεί ο Δήμος να παρεμβαίνει ευκολότερα. Όμως η Πάτρα «απουσίαζε» απ’ αυτή την καταγραφή, που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ!
ΚΙ ΑΛΛΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ
Τα παραπάνω είναι δυστυχώς ερωτήματα που έχουμε γράψει ξανά και ξανά, καθώς στην Πάτρα είναι ουκ ολίγα αυτού του τύπου τα ακίνητα που δεσπόζουν πάνω απ’ τα κεφάλια των περαστικών. Θυμίζουμε ότι ανάλογα περιστατικά έχουν καταγραφεί, στην Κανακάρη, στο κτήριο δεξιά μεταξύ Φιλοποίμενος και Γούναρη, αρκετά πιο πίσω στην ίδια οδό, (Κανακάρη), επίσης στη δεξιά πλευρά, μεταξύ Πατρέως και Παντανάσσης, αλλά ακόμα και καταμεσής της Γούναρη, ύστερα από πτώση σοβάδων από πολυκατοικία έναντι του κτηρίου του ΟΤΕ. Όπως επίσης, και στη συμβολή των οδών Παπαφλέσσα και Σολωμού, πέρυσι τον Οκτώβριο, πριν έναν χρόνο ακριβώς, όταν και εκεί έπεσαν μεγάλα τμήματα σοβάδων στο πεζοδρόμιο αλλά από τύχη δεν περνούσε κανείς από το σημείο.
