Τα γενέθλιά του έχει σήμερα ο δημοτικός σύμβουλος Χρήστος Πατούχας. Ο οποίος έγραψε:
23 Μαρτίου 2022
Τρέχει ο χρόνος! Και μας δίνει την εντύπωση ότι τρέχει όλο και πιο γρήγορα! Συμπληρωμένα τα 71 μου από σήμερα και οι μνήμες ολόκληρης της ζωής, περνάνε με ταχύτητα αστραπής. Επιλογές, διλήμματα, δυσκολίες, συγκρούσεις, περισσότερο από όλα στην πολιτική μου πορεία και λιγότερο στα προσωπικά ,επαγγελματικά και οικογενειακά μου προβλήματα.
Είναι ήδη ατελείωτα τα χιλιόμετρα πίσω μου. Χιλιόμετρα που αναμετρήθηκαν με στόχους και προσδοκίες. Οι περισσότεροι έμειναν ανεκπλήρωτοι, αλλά δεν μπορώ να μην είμαι ευχαριστημένος. Στις μάχες της ζωής μου ήμουν πάντα παρών, στις «αξιώσεις» μου δεν υπήρξα ολιγαρκής. Δεν μοίρασα ποτέ στα δυο, ούτε τις απαιτήσεις μου, ούτε την προσπάθεια
Όπως πολλές φορές έχω αναφέρει, πάντα και όλοι, ιδιαίτερα η γενιά μου, πρέπει να είμαστε κάθε στιγμή έτοιμοι για απολογισμό. Οι άλλοι θα τον κρίνουν. Η οικογένεια μας, οι φίλοι μας, οι συναγωνιστές μας, οι σύντροφοι και συμπορευτές μας, όλοι όσους γνωρίσαμε.
Η αλήθεια είναι, ότι δεν φοβήθηκα ούτε δίστασα ποτέ να έχω και να δημιουργώ αντιπάλους. Και είναι δύσκολη η πορεία στην άκρη της όχθης. Αλλά δεν αισθάνθηκα ότι είχα εχθρούς. Μπορεί να μην τους πρόσεξα ίσως. Μπορεί να ήταν λίγοι, ίσως και ασήμαντοι. Όμως, έτσι και αλλιώς, δεν μπορώ να αλλάξω τώρα. Θα συνεχίσω, για όσο μπορώ, να βαδίζω στην άκρη της όχθης.
Ελπίδες ανεκπλήρωτες, διαψεύσεις πολλές, δυσκολότερο απείρως περισσότερο το μέλλον και για την γενιά μας, κυρίως για τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Τίποτα ωστόσο, δεν πρέπει να κλονίσει την πίστη στον αγώνα, στα ιδανικά μας, στην συλλογικότητα και την αλληλεγγύη. Ακόμα και αν προκύπτουν κούραση και καινούριες διαψεύσεις. Ακόμα και για αυτά που δεν μπορέσαμε να κάνουμε, εμείς φταίμε.
Θα ήθελα αυτό ακριβώς να τονίσω σε φίλους, συνοδοιπόρους, συντρόφους. Να διαφυλάξουμε ακλόνητη την ανθρωπιά, τις ιδεολογικές μας αρχές, την δύναμη των ιδεών! Την εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνάμεις των γενεών που έρχονται πίσω μας. Και αν δεν τα καταφέραμε να ξεκολλήσουμε το κάρο από την λάσπη, ήταν δύσκολο. Ήθελε και άλλους ακόμα. Αλλά η ζωή μας και η ιστορία του καθενός μας, ήταν χρήσιμη και σημαντική.
Η ελπίδα θα είναι πάντα εκεί, με τους πολλούς, με τους αδύνατους, με τους κατατρεγμένους, με τις ανησυχίες της νιότης, τους βρυχηθμούς της ιστορίας ακούγοντας νάρχονται από το μέλλον. Δεν μπορεί, κάπου θα ξαστερώσει. Και θα γίνει, η δική μας όχθη, περίπατος για τις επόμενες γενιές, για τους αγέννητους, για το αύριο των ονείρων!
Και επειδή, «η άνοιξη, ολοένα θα μας κυριεύει», πρέπει να ζήσουμε και τούτη την άνοιξη και αρκετές ακόμα. Να δυναμώνουμε την ελπίδα!
Εύχομαι σε όλους σας, σε όλους τους συμπολίτες μου, σε όλους τους ανθρώπους, υγεία και θάρρος! Δύναμη και αντοχές. Δύναμη προσωπική και συλλογική, πίστη στην ομορφιά του αγώνα!
