Ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών:
Κυριακή τῶν Βαΐων τοῦ 1821. Οἱ Τοῦρκοι τοῦ Γιουσούφ Πασᾶ μπῆκαν στήν Πάτρα, μέ προδοσία τοῦ Προξένου τῆς Ἀγγλίας Γκρήν, ἐκύκλωσαν τούς Ἓλληνες, πού εἶχαν κλείσει τούς Τούρκους τῆς Πάτρας στό Κάστρο καί κατέσφαξαν τόν πληθυσμό τῆς πόλεως καί παρέδωσαν τά πάντα στό πῦρ.
Ἀπό τίς 20.000 περίπου κατοίκους τῆς πόλεως τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, οἱ 10.000 ἐσφάγησαν, ἐσουβλίσθησαν, ἐξανδραποδίσθησαν.
Ἡ μνήμη τους τελεῖται πανδήμως, τήν Ε’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν μέ Ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Κατά τά τελευταῖα χρόνια μέ τήν συμμετοχή πλήθους Πατριωτικῶν Συλλόγων, πληθύος Πατρέων, τοῦ Ἱερατείου τῆς πόλεως, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.
Στόν αὒλειο χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἐστήθη μέ πρωτοβουλία τοῦ Σεβασμιωτάτου, δαπάναις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, μαρμαρίνη στήλη- μνημεῖον τῆς μεγάλης θυσίας τῶν χιλιάδων Πατρέων, τῶν ὑπό τῶν βαρβαρικῶν Τουρκικῶν ὀρδῶν σφαγιασθέντων ἀπό τήν Κυριακή τῶν Βαΐων (3 Ἀπριλίου 1821) ἓως καί τήν Μεγάλη Παρασκευή, τοῦ ἰδίου ἒτους.
●Συγκλονιστικό εἶναι τό μαρτύριο τοῦ Ἱερέως Γεωργίου τῶν Πατρῶν, Ἐφημερίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Παναγίας Ἀλεξιωτίσσης (Ἁγια- Ἀλεξιώτισσας), ὁ ὁποῖος ἐσφάγη ὑπό τῶν Τούρκων, μπροστά στήν Ἁγία Τράπεζα, ἐνῶ ἐτέλει τήν Θεία Λειτουργία τήν Κυριακή τῶν Βαΐων 1821, ὃταν μπῆκαν τά βαρβαρικά καί μανιασμένα τουρκικά στίφη στήν πόλη. Οἱ Τοῦρκοι αἰχμαλώτισαν τά τρία παιδιά του, τά ὁποῖα ἐπώλησαν ὡς δούλους.
Ἡ παπαδιά πού σώθηκε ἀπό τήν σφαγή, ἒτρεξε σέ διάφορα μέρη, προκειμένου νά βρῇ τά παιδιά της. Κατάφερε μετά ἀπό πολλές ταλαιπωρίες, νά βρῇ τό ἓνα της παιδί, τόν Κωνσταντῖνο καί νά τόν φέρῃ στήν Πάτρα.
Ὁ Κωνσταντῖνος ἀργότερα μέ ἒγγραφό του, τό ὁποῖο συνοδεύουν μέ πιστοποιητικό τους οἱ προὒχοντες τῶν Πατρῶν, ζητάει βοήθεια ἀπό τήν Ἑλληνική πολιτεία.
Μνημεῖο πρός τιμήν, τοῦ Ἐθνομάρτυρος Ἱερέως, ἒστησε τό 1971, ἒξω ἀπό τόν Ἱερό Ναό τῆς Παναγίας τῆς Ἀλεξιωτίσσης, ἡ Ἀχαϊκή Ἑταιρεία Πατρῶν, τῆς ὁποίας τό ἒργον συνεχίζει ἡ Ἱστορική καί Ἐθνολογική Ἑταιρεία, Πατρῶν.
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἐχοροστάτησε στόν Ἑσπερινό τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων στόν Ἱερό Ναό Παναγίας Ἀλεξιωτίσσης, ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ καί ἀνεφέρθη στήν θυσία τοῦ ἣρωος Ἐθνομάρτυρος Ἱερέως Γεωργίου, ἀλλά καί στήν θυσία ὃλων ἐκείνων Κληρικῶν καί Λαϊκῶν, Πατρέων καί Πανελλήνων, οἱ ὁποῖοι εὐκλεῶς ἀγωνίστηκαν καί ἡρωικῶς ἒπεσαν, ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καί τῆς ἐλευθερίας τῆς Πατρίδος μας.
Ὁ Ἱεράρχης ἀνέγνωσε τά σχετικά ἒγγραφα, ἀπό τά Γενικά Ἀρχεῖα τοῦ Κράτους, τά ὁποῖα πιστοποιοῦν τήν θυσία τοῦ Ἐθνομάρτυρος Ἱερέως Γεωργίου καί ἐσημείωσε ὃτι ἀπό τῆς ἐλεύσεώς του στήν Πάτρα ὣρισε, ὣστε τήν Κυριακή τῶν Βαΐων, κάθε χρόνο, νά ἱερουργῇ στόν Ἱερό Ναό τῆς Παναγίας τῆς Ἀλεξιωτίσσης καί νά τιμᾶται πανδήμως ἡ μνήμη τοῦ Ἱερέως Γεωργίου.
Τά ἒγγραφα ἒχουν ὡς ἑξῆς:
Ἐν Πάτραις τῇ 4ῃ Ἰουνίου 1865.
«Πρὸς τὴν ἐπὶ τῶν ἀγώνων Σεβαστὴν Ἐπιτροπὴν διὰ τοῦ Κυρίου Νομάρχου Ἀχαϊοήλιδος.
«Ὁ εὐσεβάστως ὑποσημειούμενος Κωνσταντῖνος ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, ἀναφέρω ταπεινῶς ὅτι, κατὰ τὸ ἔτος 1821, καθ’ ἢν ἐποχὴν οἱ Ἕλληνες ἔλαβον τὰ ὄπλα κατὰ τῶν Ὀθωμανῶν, ὁ πατὴρ τοῦ ὑποφαινομένου Γεώργιος Ἱερεύς, ἐφονεύθη παρὰ τῶν Ἀγαρηνῶν, ἐνῶ ἐτέλει τὴν Θείαν Μυσταγωγίαν ἐν τῷ ἐνταῦθα Ἱερῷ Ναῷ τῆς Ἀλεξιωτίσσης, ὅτι ὁ ὑποφαινόμενος καὶ ἕτεροι δύο ἀδελφοί μου αἰχμαλωτίσθησαν παρὰ τῶν Ἀγαρηνῶν καὶ ὅτι τρέξασα ἡ μήτηρ ἡμῶν εἰς διάφορα τοῦ Ὀθωμανικοῦ Κράτους μέρη, μόλις ἠδυνήθη νὰ σώσῃ καὶ νὰ λάβῃ τὸν ὑποφαινόμενον, μὴ δυνηθεῖσα οὐδόλως ν’ ἀνεύρῃ τοὺς ἑτέρους δύο ἀδελφούς μου καὶ εἰσέτι μένουσι ἐν αἰχμαλωσίᾳ ἀγνοουμένου τοῦ τόπου τῆς διαμονῆς των, ὡς προκύπτει ἐκ τοῦ συννημένου πιστοποιητικοῦ πολιτῶν μαρτυρούντων τ’ ἀνωτέρω.
Τὰ δυστυχήματα ταῦτα εἶναι ἄξια λόγου ὅπως ληφθῆ καὶ ὁ ὑποφαινόμενος ἐν καιρῷ ὑπ’ ὄψιν καὶ λάβω τὴν δέουσαν καὶ ἀπαιτουμένην ἀμοιβήν.
Διά ταῦτα παρακαλῶ θερμῶς τὴν Σεβαστὴν Ἐπιτροπήν, ὅπως εὐαρεστουμένη λάβῃ ὑπ’ ὄψιν της ἐν καιρῷ καὶ τὸν ὑποφαινόμενον, ἀποδίδουσα ὅ, τι νόμιμον καὶ δίκαιον.
Ὁ κύριος Νομάρχης Ἀχαϊοήλιδος παρακαλεῖται νὰ διαβιβάσῃ τὴν παροῦσαν ὅπου δεῖ.
Εὐπειθέστατος
Κωνσταντῖνος Παπαγεωργίου»..
Τὸ γράμμα τοῦ Κωνσταντῆ, συνοδεύεται ἀπό τήν γραπτὴ μαρτυρία τῶν Προεστῶν τῆς Ἀχαΐας, ἔχουσαν ὡς ἑξῆς:
«Οἱ ὑπογραφόμενοι μεθ’ ὅρκου ὅτι κατὰ τὸ ἔτος 1821 καθ’ ἢν ἐποχὴν οἱ Ἕλληνες ἔλαβον τὰ ὄπλα, ὁ συμπολίτης μας Γεώργιος Ἱερεύς, ἐκτελῶν τὴν Θείαν Μυσταγωγίαν ἐν τῷ Ναῷ τῆς Ἁγίας Ἀλεξιωτίσσης, ἐφονεύθη παρὰ τῶν Ἀγαρηνῶν, αἰχμαλωτισθέντων καὶ τριῶν τέκνων του, πρὸς ἀπολύτρωσιν τῶν ὁποίων ἡ μήτηρ των τρέξασα εἰς διάφορα τοῦ Ὀθωμανικοῦ κράτους μέρη, μόλις ἐδυνήθη νὰ σώσῃ καὶ λάβῃ τὸ ἕνα ἐκ τούτων ὀνόματι Κωνσταντῖνον, τῶν δύο ἑτέρων μενόντων ἐν αἰχμαλωσίᾳ καὶ ἀγνοουμένης τῆς διαμονῆς των.
Κατ’ αἴτησιν ὅθεν τοῦ ἀπελευθερωθέντος Κωνσταντίνου δίδοται τὸ παρὸν αὐτὸ ἳνα χρησιμεύσῃ ὅπου δεῖ καὶ ὑποσημειούμεθα.
Ἐν Πάτραις τὴν α’ Ἰουνίου.
Μπενιζέλος Ροῦφος
Κ. Μπουκαούρης
Γεώργιος Γιαννόπουλος
Ζ. Νεράγκαθος
Κ. Θωμόπουλος
Ἀναστάσιος Ἡλιοπουλος
Ἄγγελος Ξηρομερίτης
Ἀναγν. Ἀνδρικόπουλος.
Ἡ παραπάνω αἲτηση εἶχε θετικό ἀποτέλεσμα. Ἡ Ἐπιτροπή, ἀφοῦ ἒλαβε ὑπ’ ὂψη της ὃλα τά σχετικά μέ τό μαρτύριο τῆς οἰκογενείας τοῦ παπα-Γιώργη, ἐνέταξε τόν Κωνσταντῖνο στήν στήν «Δευτέρα τάξη τῶν ὑπαξιωματικῶν». Καί συνέχισε ὁ Σεβασμιώτατος: «Παρ’ ὃτι ὑπάρχουν ἀκόμη νοσηροί νόες οἱ ὁποῖοι ἐμμένουν στά ἐσωτερικά τους σύνδρομα καί συνεχίζουν νά προσάπτουν κατηγορίες στά ἱερά σφάγια τοῦ Γένους καί κυρίως στούς μάρτυρες Κληρικούς, ἐν τούτοις τό αἷμα τους προβάλλει καθ’ ἡμέραν ἐνώπιόν μας καί ὁ ἡρωισμός τους εἶναι καταγεγραμμένος μέ χρυσά γράμματα στίς σελίδες τῆς Ἐκκλησιαστικῆς καί τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας.
Εὐτυχῶς πού ἡ Ἱστορία, συνέχισε ὁ Σεβασμιώτατος, μέ τόν δικό της ἀδέκαστο τρόπο, μαρτυρεῖ στό διάβα τοῦ χρόνου, ὃτι ἦτο γραφτό τῆς λευτεριᾶς τῆς Ἑλλάδος νά περάσῃ καί νά λιβανιστῇ στούς θόλους τῶν Ἐκκλησιῶν καί τῶν Ἱερῶν Μονῶν μας, νά πορφυρωθῇ ἀπό τά αἳματα Ἱερομαρτύρων καί Ἐθνομαρτύρων, ἀνθρώπων πάσης κοινωνικῆς τάξεως καί ἡλικίας, ὣστε νά μποροῦμε ἐμεῖς οἱ ἐπιγενόμενοι μέ πᾶσαν ἂνεση, ἀκόμη καί νά ἀμφισβητοῦμε τόν ἁγιασμένο ἀγῶνα τους.
Ἡ τοπική μας Ἀποστολική Ἐκκλησία ἒχει ὁρίσει τήν τιμή γιά τόν Ἐθνομάρτυρα Κληρικό, τήν Κυριακή τῶν Βαΐων ἐκάστου ἒτους, μέ Θεία Λειτουργία καί ἂλλες ἐκδηλώσεις στόν Ἱερό Ναό τῆς Παναγίας τῆς Ἀλεξιωτίσσης τῶν Πατρῶν, ὃπου λειτουργοῦσε ὁ ἀοίδιμος Ἱερεύς καί ὃπου μαρτυρικῶς καί φρικτῶς ἐτελειώθη ὑπό τῶν ἀπίστων τυράννων. Ἐπίσης ὁ Ποιμενάρχης τῶν Πατρῶν, ἀνεφέρθη μέ λόγια συγκινητικά στήν θυσία τῶν Ἐξοδιτῶν, τῆς Ἱερᾶς Πόλεως τοῦ Μεσολογγίου, τήν Κυριακή τῶν Βαΐων 1826, πού συγκλόνισε τό κόσμο καί ἐπηρέασε τά μέγιστα τήν πορεία τοῦ Ἀγῶνος γιά τήν Ἐλευθερία τῆς Ἑλλάδος.
Ἐφέτος ἡ μνήμη τοῦ Ἐθνομάρτυρος Ἱερέως ἐτιμήθη τήν παραμονή τῆς Κυριακῆς τῶν Βαΐων, κατά τόν Ἑσπερινό, ἀφοῦ τήν ἂλλην ἡμέρα, Κυριακή τῆς Βαϊφόρου, ἐτελέσθη ἡ Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία, στόν Ἱερό Ναό τῆς Παντανάσσης, ὃπου ἐτιμήθη ἡ Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἐθνοϊερομάρτυρος Γρηγορίου τοῦ Ε’, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Νεομάρτυρος Δημητρίου τοῦ ἐν Τριπόλει μαρτυρήσαντος, ὡς καί τῶν ἡρώων καί μαρτύρων τῆς Ε.Ο.Κ.Α., τῶν ἀγωνιστῶν τῆς Κύπρου, γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μεγαλονήσου ἀπό τήν Ἀγγλική κυριαρχία.
Μετά τόν Ἑσπερινό ἀνεπέμφθη δέησις ἐνώπιον τῆς προτομῆς τοῦ Ἐθνομάρτυρος Ἱερέως καί κατετέθησαν στέφανοι.
