Πρόκειται για πληγή που συνεχίζει να αιμορραγεί, παρά τις εκκλήσεις, τις καταγγελίες και τις εκστρατείες ευαισθητοποίησης. Από την αρχή του χρόνου, στην Ιταλία δολοφονήθηκαν από τους συντρόφους τους σαράντα έξι γυναίκες. Femminicidio στα ιταλικά, γυναικοκτονία στα ελληνικά, μια λέξη την οποία, δυστυχώς, πλέον γνωρίζουμε όλοι. Η ιταλική κοινωνία ασχολήθηκε νωρίτερα από τη δική μας με τη φοβερή αυτή πραγματικότητα, αλλά η μεγάλη αλλαγή στον τρόπο σκέψης και δράσης των ανδρών δεν έχει ακόμη καταγραφεί.
Προκάλεσε φρίκη, πριν από λίγες ημέρες, η είδηση ότι η εικοσιεξάχρονη Βανέσα Τζαπαλά δολοφονήθηκε, στη Σικελία, από τον πρώην αρραβωνιαστικό της, ενώ περπατούσε -ξέγνοιαστη- με μια ξαδέλφη και μια φίλη της. Τη σκότωσε ενώ βρισκόταν σε κεντρικό δρόμο του Ατσι Τρέτσα, έξω από την Κατάνη. Ο δολοφόνος δεν είχε δεχθεί (όπως συμβαίνει πολύ συχνά) την απόφαση της κοπέλας να χωρίσουν. Οι καραμπινιέροι, την επομένη της δολοφονίας της Βανέσα, βρήκαν το πτώμα του σε ένα χωράφι. Αυτοκτόνησε δι’ απαγχονισμού.
Οι φίλες και οι συγγενείς της νεαρής Σικελής δεν μπορούν να συγχωρέσουν στον εαυτό τους το ότι δεν κατάφεραν να την προστατέψουν. Η Βανέσα έχασε τη ζωή της παρότι είχε καταγγείλει τη βίαιη συμπεριφορά του θύτη στην αστυνομία. Ούτε ο κατ’ οίκον περιορισμός, όμως, που είχαν επιβάλει για λίγους μήνες οι εισαγγελείς δεν κατάφερε να αποτρέψει τον βάρβαρο επίλογο.
Την ίδια ώρα, στο τέλος της περασμένης εβδομάδας, τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν νέες φρικιαστικές λεπτομέρειες, που αφορούν την υπόθεση της εξαφάνισης και του θανάτου της δεκαοκτάχρονης Σαμάν, τον περασμένο Απρίλιο. Η κοπέλα, με καταγωγή από το Πακιστάν, είχε έρθει στην Ιταλία από τη χώρα της το 2015. Οι γονείς, ο ξάδελφός της και ένας θείος της, όμως, αποφάσισαν ότι η δίψα της για ελευθερία έπρεπε να τιμωρηθεί. Τη δολοφόνησαν και τεμάχισαν το πτώμα της (όπως κατέθεσε ο αδελφός της) επειδή η Σαμάν δεν δέχτηκε να παντρευτεί έναν κατά έντεκα χρόνια μεγαλύτερο ξάδελφό της στο Πακιστάν. Επειδή είχε δεσμό με έναν συμπατριώτη της, που είχε γνωρίσει εδώ στην Ιταλία.
Γράμμα από τα ξένα
Σχεδόν όλη της η οικογένεια επέστρεψαν, πριν ληφθούν μέτρα σε βάρος τους, στη χώρα καταγωγής τους. Μετά, φέρονται να έκλαψαν για τον θάνατο της δεκαοκτάχρονης, αλλά κανείς τους δεν κούνησε ούτε το μικρό του δακτυλάκι για να αποτρέψει τη δολοφονική εξέλιξη.
Ιταλίδες και μετανάστριες, νέες και πιο ώριμες γυναίκες, χάνουν τη ζωή τους με ασύλληπτο τρόπο. Λόγω παθολογικής ζήλιας και της ιδέας ότι η γυναίκα μπορεί να αποτελέσει, ακόμη, αντικείμενο που προστίθεται στα περιουσιακά στοιχεία του δυνάστη τους. Οι εκστρατείες ευαισθητοποίησης με ειδικά σποτ στην τηλεόραση και η δραστηριοποίηση πολλών «πεφωτισμένων ανδρών» μέχρι τώρα δεν ήταν αρκετές. «Εμείς καταγγέλλουμε τη βία και τις απειλές αλλά οι αρμόδιες αρχές συχνά μας αφήνουν μόνες, χωρίς προστασία», είπε μια φίλη της Βανέσα σε κινητοποίηση που οργανώθηκε εις μνήμην της.
Μέχρι να αλλάξουν, λοιπόν, η κουλτούρα και ο τρόπος σκέψης, χρειάζονται άμεσες, πρακτικές πρωτοβουλίες. Οπως -ενδεχομένως- να χρησιμοποιηθεί ηλεκτρονικό βραχιόλι, το οποίο να μπαίνει στον καρπό κάθε υπεύθυνου βίαιης συμπεριφοράς κατά των γυναικών, ώστε να ελέγχονται οι κινήσεις του. Ή μια ηλεκτρονική συσκευή -ίσως εφαρμογή- που να επιτρέπει στις γυναίκες που βρίσκονται σε κίνδυνο να ζητούν αμέσως βοήθεια από την αστυνομία.
Αυτά και πολλά άλλα, και όχι μόνον στην Ιταλία. Διότι ο διαθέσιμος χρόνος τελείωσε. Και οι θεωρητικές αναλύσεις, πλέον, δεν φτάνουν για να κλείσει η πληγή.
