Ο Τάιγκερ Γουντς κατσουφιάζει με απογοήτευση βλέποντας την μπάλα του γκολφ να πέφτει στον Ειρηνικό Ωκεανό. Αυτή η αστοχία είναι κάτι περισσότερο από μια υποσημείωση σε αυτό που θα θεωρηθεί από πολλούς ως η μεγαλύτερη επίδοση στην ιστορία του αθλήματος.
Η συγκλονιστική νίκη του Γουντς στο US Open του 2000 στο Pebble Beach της Καλιφόρνια, έδειξε ένα επίπεδο μαεστρίας που ίσως να μην επιτευχθεί ποτέ ξανά.
Κι όμως, ο Γουντς έχασε μια μπάλα, η οποία βυθίστηκε περίπου 40 πόδια για να ενωθεί με τις άλλες λευκές, ροζ και κίτρινες μπάλες που ήταν διάσπαρτες στον πυθμένα του Stillwater Cove.
Η σύντομη απάντηση: Πολλές.
Πόσες μπάλες χάνονται;
Το 2019 οι ΗΠΑ διέθεταν το 43% των γηπέδων γκολφ στον κόσμο με 16.752 γήπεδα, ανέφερε η R&A. Πρόκειται για μεγαλύτερο αριθμό γηπέδων από τα καταστήματα Starbucks ή McDonalds που βρίσκονται σε όλη τη χώρα.
Όπως γνωρίζει κάθε ερασιτέχνης που έχει πιάσει ένα μπαστούνι του γκολφ, οι πιθανότητες να τελειώσεις έναν γύρο με την μπάλα με την οποία ξεκίνησες είναι ελάχιστες.
Πολλοί είναι οι λόγοι που μπορούν να επηρεάσουν αυτές τις πιθανότητες – όπως, η ικανότητα και η τοπογραφία του γηπέδου, αλλά οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των μπαλών που χάνει ο μέσος παίκτης του γκολφ ανά γύρο κυμαίνονται συνήθως μεταξύ μίας και τεσσάρων.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Found Golf Balls, Shaun Shienfield, η εταιρεία του οποίου ανακτά και μεταπωλεί εκατομμύρια χαμένες μπάλες στις ΗΠΑ και τον Καναδά κάθε χρόνο, δήλωσε στο CNN ότι υπολογίζει ότι ο μέσος όρος κυμαίνεται μεταξύ τριών και τεσσάρων ανά γύρο.
Προσθέστε και τους υπόλοιπους παίκτες του γκολφ στον πλανήτη και ο αριθμός των χαμένων μπαλών θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερος, σύμφωνα με τον Torben Kastrup Petersen, υπεύθυνο γηπέδων της Ένωσης Γκολφ της Δανίας, ο οποίος έχει ερευνήσει τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των χαμένων μπαλών.
«Αν και οι ακριβείς παγκόσμιες εκτιμήσεις είναι δύσκολη υπόθεση, ο παγκόσμιος αριθμός θα μπορούσε εύκολα να ξεπεράσει τα 3 έως 5 δισεκατομμύρια μπάλες του γκολφ που χάνονται κάθε χρόνο», δήλωσε ο Petersen στο CNN.
Υπολογίζεται ότι γήπεδα γκολφ υπάρχουν στο 84% των χωρών του κόσμου, επομένως, είναι λίγα τα περιβάλλοντα που δεν έχουν σημαδευτεί από τα λανθασμένα χτυπήματα ενός παίκτη του γκολφ.
Οι μπάλες του γκολφ βρίσκονται παντού: Από τις παγωμένες πεδιάδες της Γροιλανδίας μέχρι τα χείλη των ηφαιστείων της Χαβάης, και από τις κορυφές των βουνών της Νότιας Αφρικής που βρίσκονται 4.500 πόδια πάνω από το επίπεδο της θάλασσας μέχρι τα γεμάτα φάλαινες νερά των νορβηγικών φιόρδ.
Δεν χρειάζεται ούτε ένα μάθημα για να χάσετε μια μπάλα. Το 2009, Αμερικανοί επιστήμονες που αναζητούσαν στοιχεία για το τέρας του Λοχ Νες μέσω υποβρυχίου, έμειναν έκπληκτοι όταν ανακάλυψαν κάτι άλλο που παραμόνευε στο βυθό: Δεκάδες χιλιάδες μπάλες του γκολφ.
Θεωρήθηκε ότι οι ντόπιοι και οι τουρίστες χρησιμοποιούσαν τη σκωτσέζικη λίμνη ως εναλλακτικό πεδίο βολής για χρόνια. Βυθισμένες στη λάσπη, σε βάθος περίπου 750 ποδιών στον μαύρο πυθμένα της λίμνης, οι μπάλες βρίσκονταν εκεί δίχως πολλές ελπίδες ανάκτησης χωρίς ειδικό εξοπλισμό και έξοδα.
SOS από ειδικούς
Ο βιολόγος Matthew Savoca, είχε αρχίσει να ολοκληρώνει το διδακτορικό του στην οικολογία στο Πανεπιστήμιο Davis της Καλιφόρνια, όταν, το 2017, έλαβε μια λεπτομερή επιστημονική έρευνα από μια απίθανη πηγή – μία μαθήτρια Λυκείου.
Η Alex Weber ζήτησε από τον Savoca -που ήταν συγγραφέας διαφόρων εργασιών σχετικά με τις επιπτώσεις της ρύπανσης από πλαστικά στην άγρια ζωή των ωκεανών- τη συμβουλή του σχετικά με αυτό που είχε βρει κάνοντας ψαροντούφεκο στο Εθνικό Θαλάσσιο Καταφύγιο του Κόλπου του Μοντερέι κοντά στην παραλία Pebble Beach.
Ο Savoca έμεινε έκπληκτος όταν η Weber σήκωσε τις πόρτες του γκαράζ των γονιών της για να του παρουσιάσει το λάφυρό της: Βαρέλια που ξεχείλιζαν από μπάλες του γκολφ.
Μέχρι τότε, στις αρχές του 2017, η Weber και ο φίλος της Jack Johnston είχαν συλλέξει περίπου 10.000 μπάλες. Τον επόμενο ενάμιση χρόνο, το δίδυμο επιστράτευσε φίλους και συγγενείς για να μαζέψουν άλλες σχεδόν 30.000 από την ακτογραμμή και τα ρηχά νερά του Pebble Beach και τα κοντινά παράκτια γήπεδα Cypress Point και Carmel River Mouth.
Κάποιοι υπάλληλοι από το παγκοσμίου φήμης γήπεδο Pebble Beach συμμετείχαν στην προσπάθεια, θυμήθηκε ο Savoca, προσθέτοντας περίπου 10.000 μπάλες. Το συνολικό φορτίο έφτασε στις 50.681 μπάλες ή, όπως λέει ο Savoca, στους «εκπληκτικούς» 2,56 τόνους πλαστικών απορριμμάτων – το βάρος ενός μικρού φορτηγού. Ο Savoca εκτίμησε ότι μόνο στην παραλία Pebble beach, έως και 186.000 μπάλες – ή 9,42 τόνοι σκουπιδιών – καταλήγουν στα νερά κάθε χρόνο.
«Αν θέλουμε αυτό το ζήτημα να μετριαστεί, να αντιμετωπιστεί, αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα σχέδιο – πού βρίσκεται η ρύπανση, πόση ρύπανση υπάρχει εκεί έξω, ποιες είναι οι μέθοδοι συλλογής που λειτουργούν και ποιες είναι οι συνέπειες αν δεν το κάνουμε υπογράμμισε ο Savoca.
