«Project ελληνικό νησί»: Εδώ θα κρυβόταν η αμερικανική κυβέρνηση σε μία πυρηνική «αποκάλυψη»

Τη δεκαετία του 1950, με τον Ψυχρό Πόλεμο να κλιμακώνεται, η αμερικανική κυβέρνηση έκανε άκρως απόρρητα σχέδια για να διασφαλίσει την επιβίωσή της, στην περίπτωση μιας πυρηνικής επίθεσης από τη Σοβιετική Ένωση. Οι προετοιμασίες για την «συνέχιση της κυβέρνησης», όπως ονομάζονταν, περιλάμβαναν δεκάδες υπόγεια καταφύγια και τα σχέδια για τη μετακίνηση υψηλόβαθμων αξιωματούχων ως εκεί με ασφάλεια. Κομμάτι αυτών των προετοιμασιών ήταν ένα απόρρητο σχέδιο με την ονομασία «project ελληνικό νησί», το οποίο παρέμεινε μυστικό για περισσότερα από 30 χρόνια, ώσπου το 1992, όταν το αποκάλυψε η Washington Post.

Ουσιαστικά, η αμερικανική κυβέρνηση είχε χτίσει μία ολόκληρη «πολεμική πρωτεύουσα», η οποία αν και πίσω από ενισχυμένους τοίχους σκυροδέματος 60 εκατοστών, βρισκόταν μπροστά στα μάτια όλων.

Στο ξενοδοχείο Greenbrier της Δυτικής Βιρτζίνια,  μαζί με τις εργασίες που έγιναν για την κατασκευή ενός νέου συνεδριακού κέντρου το 1958, χτίστηκε  και ένα απόρρητο καταφύγιο, που θα χρησιμοποιούνταν από τα μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου, στην περίπτωση μιας «Αποκάλυψης».

Επρόκειτο για μεγάλες και πλήρως εφοδιασμένες εγκαταστάσεις, που είχαν από οδοντιατρείο μέχρι εστιατόριο 400 θέσεων.

Μάλιστα, για δεκαετίες ολόκληρες, ισχυροί τραπεζίτες και βιομήχανοι που έκαναν τις διακοπές τους, αλλά και χιλιάδες συμμετέχοντες στα συνέδρια που γίνονταν σε αυτό το φημισμένο πολυτελές θέρετρο, γέμιζαν τις αίθουσές του, χωρίς να γνωρίζουν ότι βρίσκονταν μία πόρτα μακριά από την «κιβωτό» που θα έσωζε την αμερικανική κυβέρνηση από τον όλεθρο.

 

Υπήρχαν, βέβαια, ενδείξεις ότι κάτι περίεργο συνέβαινε. Οι εργάτες που δούλεψαν για την επέκταση του Greenbrier, για παράδειγμα, απορούσαν γιατί έπρεπε να τοποθετηθούν τόσο πολλές τουαλέτες. Ο μεγάλος αεροδιάδρομος σε μία πόλη μόλις 3.000 κατοίκων επίσης δημιουργούσε υποψίες.

Και υπήρχε και ένα μυστηριώδες συνεργείο από τεχνικούς τηλεόρασης που δούλευε στο ξενοδοχείο, αλλά όχι για λογαριασμό της επιχείρησης. Τελικά, επρόκειτο για μυστικούς πράκτορες, οι οποίοι είχαν αναλάβει να διατηρούν το καταφύγιο σε άριστη κατάσταση: Από το να αλλάζουν τα φίλτρα του συστήματος εξαερισμού μέχρι να ανανεώνουν τις προμήθειες σε τρόφιμα και φάρμακα, που ανά πάσα στιγμή, μπορούσαν να καλύψουν μία χρονική περίοδο έξι μηνών.

Οι εγκαταστάσεις

Ο χώρος τον οποίο οι επισκέπτες του Greenbrier χρησιμοποιούσαν για επαγγελματικά meetings ήταν στην πραγματικότητα ένας «μεταμφιεσμένος» χώρος εργασίας για τα μέλη του Κογκρέσου, που είχε μάλιστα και τέσσερις κρυμμένες, θωρακισμένες πόρτες. Δύο από τις πόρτες ήταν αρκετά μεγάλες για να χωρέσουν ολόκληρα οχήματα. Μία ζύγιζε πάνω από 25 τόνους και είχε 4,6 μέτρα ύψος, 3,7 μέτρα πλάτος και 50 εκατοστά πάχος.

Οι εγκαταστάσεις είχαν ένα εξελιγμένο σύστημα εξαερισμού, που θα κρατούσε τη ραδιενέργεια έξω.

Και για 30 χρόνια, σε κάθε ένα από τα 1.100 κρεβάτια του καταφυγίου αντιστοιχούσε ένα όνομα, του ατόμου που θα το χρησιμοποιούσε. Εκτός από τα μέλη του Κογκρέσου, υπήρχαν θέσεις για τους συμβούλους και τις οικογένειές τους. Κάτω από κάθε κρεβάτι βρισκόταν ένα μικρό συρτάρι με κλειδαριά, για να τα προσωπικά είδη.

Τουριστικό αξιοθέατο

Εάν η Washington Post δεν είχε ξεσκεπάσει το καταφύγιο το 1992, αναγκάζοντας την αμερικανική κυβέρνηση να «τραβήξει την πρίζα», ίσως και να παρέμενε μυστικό μέχρι και σήμερα.

Πλέον, οι εγκαταστάσεις αυτές χρησιμοποιούνται ως τουριστικό αξιοθέατο. Και το μυστικό καταφύγιο του αμερικανικού Κογκρέσου βρίσκεται σε κάποια άλλη τοποθεσία, την ύπαρξη της οποίας γνωρίζουν λιγοστά άτομα.