Μπορεί ένας φόνος να είναι καλός για τις δουλειές; Όταν γίνεται ταινία του Χόλιγουντ και μάλιστα με πρωταγωνίστρια την Lady Gaga, η απάντηση είναι ναι. Το «House of Gucci», η ταινία του Ridley Scott που κυκλοφόρησε αυτές τις ημέρες στις κινηματογραφικές αίθουσες, έχει εκτινάξει το ενδιαφέρον για τον ιταλικό οίκο μόδας Gucci.
Οι αναζητήσεις στο ίντερνετ για τα ρούχα της Gucci αυξήθηκαν κατά 73% την τελευταία εβδομάδα, σύμφωνα με την Lovethesales.com, με τις αναζητήσεις για τις τσάντες του οίκου να εκτινάσσονται κατά 257% και τα σανδάλια κατά 75%.
Τελικά, ο οίκος βγαίνει κερδισμένος από την αναβίωση της ιστορίας της λαμπερής Patrizia Reggiani, η οποία το 1995 προσέλαβε έναν πληρωμένο εκτελεστή για να σκοτώσει τον πρώην σύζυγό της και επικεφαλής του brand, Maurizio Gucci.
Επισήμως, η Gucci δεν έβαλε τη σφραγίδα της στην ταινία. Όμως επέτρεψε στην MGM και την Scott Free Productions να χρησιμοποιήσει μία σειρά από αυθεντικά αντικείμενα από το αρχείο του οίκου καθώς και να γυρίσει μία σκηνή στο κεντρικό κατάστημά της, στην Via Condotti της Ρώμης.
Επιπλέον, στην ταινία πρωταγωνιστεί η Salma Hayek, σύζυγος του François-Henri Pinault, που είναι ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ομίλου Kering, στον οποίο ανήκει η Gucci. Ρόλο στην ταινία έχει και ο Jared Leto, πρεσβευτής του brand και φίλος του δημιουργικού διευθυντής της Gucci, Alessandro Michele.
Τώρα που η ταινία κυκλοφόρησε, η Gucci άρχισε να ανεβάζει φωτογραφίες της Lady Gaga ως Reggiani στα social media.
«Μπορεί να πάει από τη μία ή την άλλη πλευρά. Η Versace δεν ενεπλάκη στο American Crime Story του Ryan Murphy για τον Gianni Versace, αλλά ήταν αρκετά σαφές από την αρχή ότι η Gucci δεν θα αντιδρούσε, γιατί η γυναίκα του Pinault έπαιζε στην ταινία», λέει η Julie Zerbo της εταιρείας ερευνών για τη μόδα, Fashion Law. «Η ταινία κοιτάζει την ιστορία από την οπτική της μόδας, επομένως η Gucci την χρησιμοποιεί για να προωθήσει το δικό της αφήγημα, έστω και εάν δεν εμπλέκεται στην ταινία όσο θα μπορούσε».
Όμως αυτό δεν ευχαριστεί την Reggiani, μία κοσμική κυρία από το Μιλάνο που πέρασε 16 χρόνια στη φυλακή για την ενορχήστρωση του φόνου και που το 2016 είχε πει σε συνέντευξή της ότι «κοιμόταν πολύ» κατά την φυλάκισή της. «Φρόντιζα τα φυτά μου. Φρόντιζα τον Bambi, το κατοικίδιο κουνάβι μου».
Μιλώντας στο Harper’s Bazaar, η Sara Gay Forden, συγγραφέας του βιβλίου πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η ταινία, λέει: «Εδώ είναι μία γυναίκα που είχε ζήσει στο απόγειο της πολυτέλειας, αλλά ήταν πολύ μόνη -ήταν μία παρείσακτη στην υψηλή κοινωνία του Μιλάνου. Ένιωσε κάποια ανθρωπιά στη φυλακή, την οποία ίσως να μην είχε στην προηγούμενη ζωή της».
Η Reggiani ξεκαθάρισε ότι ήταν «αρκετά ενοχλημένη» με την Gaga, γιατί έπαιξε τον ρόλο «χωρίς να έχει την ιδέα και την ευαισθησία να έρθει να με συναντήσει». Για εκείνη, ήταν ζήτημα λογικής και σεβασμού.
«Με χρειάζονται. Εξακολουθώ να νιώθω μία Gucci, στην πραγματικότητα, είμαι πιο πολύ Gucci από όλους τους», είπε στην La Repubblica.
Η Gaga, από την πλευρά της, ζούσε την καθημερινότητά της σαν να είναι η Reggiani για 1,5 χρόνο, μιλώντας με βαριά ιταλική προφορά για εννέα μήνες. «Ποτέ δεν έσπασα. Έμεινα στον ρόλο. Κανείς δεν θα μου έλεγε ποια ήταν η Patrizia Gucci. Ούτε και η ίδια η Patrizia Gucci», είπε στην Vogue.
Όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που ένας οίκος μόδας βλέπει τις μετοχές του να ανεβαίνουν με τη βοήθεια του κινηματογράφου. Άλλωστε ακόμα και η κακή δημοσιότητα είναι δημοσιότητα. «Θα έλεγα ότι το ‘Devil Wears Prada’ έκανε γνωστή την Anna Wintour στο ευρύ κοινό. Τόσο πολύς κόσμος βγήκε από εκείνη την ταινία γνωρίζοντας ποια είναι», λέει η Zerbo. Και μερικά χρόνια αργότερα, η Prada μπήκε στο χρηματιστήριο, ανεβάζοντας την αποτίμησή της κατά μερικά δισεκατομμύρια δολάρια.
