Πάνω από 500 είναι οι πρόσφυγες που μένουν στην Πάτρα, προερχόμενοι από χώρες που βρίσκονται στη φρίκη του πολέμου και έφτασαν στην χώρα μας, ζητώντας να ξεκινήσουν μία καινούργια ζωή.
Οι 160 από αυτούς ζουν κάτω από απαράδεκτες συνθήκες στα πρώην εργοστάσια της Ακτής Δυμαίων στην Πάτρα και έχουν τις μεγαλύτερες ανάγκες ενώ απαιτείται η υγειονομική τους προστασία λόγω της πανδημίας.
Υπάρχουν επίσης 35 οικογένειες προσφύγων με 90 συνολικά παιδιά (το 47% από αυτά είναι από 1 έως 6 ετών) που έχουν βρει μια στέγη μέσω του προγράμματος «Ήλιος», χωρίς όμως να παίρνουν κάποιο επίδομα διαβίωσης.
Στο σύνολο τους τα άτομα αυτά είναι τουλάχιστον 125, ενώ θα πρέπει να υπολογίσουμε σε αυτούς και 160 περίπου άτομα, αναγνωρισμένοι πρόσφυγες που ζουν μόνιμα στην πόλη μας σε διαμερίσματα, χωρίς όμως να έχουν βρει κάποια εργασία -και λόγω των συνθηκών της covid -19 – με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να μείνουν και χωρίς στέγη.
Όλοι τους ωστόσο έχουν ένα κοινό: Ακόμα και αυτοί που έχουν βρει μία στέγη έστω και προσωρινά, βιώνουν σοβαρό επισιτιστικό πρόβλημα σε αυτές τις μέρες της καραντίνας, μη έχοντας εργασία και ένα εισόδημα για να ζήσουν.
Η Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών συνεχίζει τη συγκέντρωση τροφίμων, ρούχων, φαρμάκων και ειδών υγιεινής και καλεί τους Πατρινούς να βοηθήσουν σε αυτή την προσπάθεια που έχει ξεκινήσει.
«Ο καθένας μας ένας μικρός κρίκος σε μια αλυσίδα αλληλεγγύης, ζωντανής, έμπρακτης, μάχιμης! Απέναντι στην πανδημία, την αστεγία, την ανεργία και το μεγάλο επισιτιστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν πρόσφυγες της πόλη μας έχουν μόνο εμάς» αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση.
Οι πρόσφυγες ζουν σε συνθήκες ακραίας περιθωριοποίησης, σε μια μόνιμη κατάσταση ένδειας η εξεύρεση ενός γεύματος την ημέρα είναι ένας καθημερινός αγώνας που δίνουμε καθημερινά, η Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών/στριών και οι εξαιρετικές εθελόντριες-ες της οργάνωσης No Name Kitchen μαζί με την ιατροφαρμακευτική φροντίδα που παρέχουν.
Στεκόμαστε αλληλέγγυες/ο και στηρίζουμε τις μικρές “κοινότητες” των προσφύγων της Πάτρας που η ζωή τους βρίσκεται σε υψηλή επικινδυνότητα, θεωρούμενοι αόρατοι από το κράτος».
