Ο Γουίλερ, από το Χόλμπερι του Χάμπσαϊρ, όπως μεταδίδει η Daily Mail, βρέθηκε αρχικά στην Ταϊλάνδη με σκοπό να εξερευνήσει τη χώρα και να ασχοληθεί με το Thai boxing. Σύντομα, ονειρεύτηκε να ανοίξει ένα εστιατόριο και μια σχολή πυγμαχίας στα νότια της χώρας. Ωστόσο, η απόφασή του να επιλέξει την παρανομία για να εκπληρώσει το όνειρό του, μεταφέροντας ηρωίνη από την Μπανγκόκ στην Ταϊβάν αποδείχθηκε καταστροφική.
Ο Γουίλερ συνελήφθη στο αεροδρόμιο της Μπανγκόκ πριν περάσει από τον έλεγχο ασφαλείας. Όπως αποκάλυψε, πιστεύει ότι κάποιος άλλος Βρετανός τον «κάρφωσε» στην αστυνομία. Παρ’όλο που ομολόγησε από την αρχή την ενοχή του, η ποινή του ανήλθε αρχικά σε 50 χρόνια, καθώς η εναλλακτική ήταν η θανατική ποινή.
«Το πιο δύσκολο ήταν να ξέρω ότι η ποινή μου τελείωνε στα 83 μου χρόνια», δήλωσε ο Γουίλερ. «Είναι ένα μέρος που σε καταστρέφει, σε φθείρει. Πολλοί πεθαίνουν εκεί μέσα» λέει για την φυλακή Κλονγκ Πρεμ στην οποία βρέθηκε.
Ο Γουίλερ πέρασε τα πρώτα 16 μήνες στο διαβόητο «Bangkok Hilton», την εν λόγω φυλακή. Εκεί, τα κελιά ήταν γεμάτα κατσαρίδες και κοριούς, ενώ οι κρατούμενοι ήταν στριμωγμένοι σε δωμάτια που μετά βίας χωρούσαν.
Μεταφέρθηκε αργότερα στη φυλακή Μπανγκ Κουάνγκ, γνωστή και ως «Big Tiger», όπου κρατούνται οι πιο βαριά καταδικασμένοι κρατούμενοι. «Οι συνθήκες ήταν αδιανόητες. Το φαγητό ήταν γεμάτο πέτρες, και οι κρατούμενοι συχνά κατέφευγαν στη χρήση ηρωίνης στις τουαλέτες», δήλωσε.
Η διαφθορά ήταν βαθιά ριζωμένη. «Οι αρχιφύλακες της φυλακής αγόραζαν τα κελιά γιατί μπορούσαν να βγάλουν πολλά χρήματα από τη διακίνηση ναρκωτικών, τα μαγαζάκια μέσα στη φυλακή και άλλες παράνομες δραστηριότητες».
Η βία ήταν καθημερινό φαινόμενο. «Μια φορά είδα έναν κρατούμενο να σκοτώνει έναν άλλο με ένα μαχαίρι επειδή δεν πλήρωσε τα χρέη του στον τζόγο», θυμάται. Οι ίδιοι οι φρουροί συχνά χτυπούσαν ανελέητα τους κρατούμενους, ενώ οι διάδρομοι μετατρέπονταν σε καζίνο όπου οι κρατούμενοι πλήρωναν για να συμμετάσχουν.
Ο Γουίλερ επιβίωσε χάρη στην οικονομική υποστήριξη της οικογένειάς του, αλλά και την ενασχόληση με το Thai boxing, το οποίο του έδινε νόημα και τον βοηθούσε να αντέξει τις φρικαλεότητες.
Οι χειρότερες στιγμές του ήταν όταν βρέθηκε σε απομόνωση. Σε μία περίπτωση, πέρασε περισσότερους από τέσσερις μήνες κλεισμένος σε ένα μικρό κελί, φορώντας βαριές αλυσίδες. «Έχασα το μυαλό μου. Το μόνο που ήθελα ήταν να βγω», δήλωσε. Για να το καταφέρει, έκανε σκόπιμα πράξεις που τον έστελναν στο νοσοκομείο της φυλακής, όπου οι συνθήκες ήταν πιο ανθρώπινες.
Μετά από 18 χρόνια, ο Γουίλερ απελευθερώθηκε το 2012 λόγω αμνηστίας που χορηγήθηκε για τα 80α γενέθλια της Βασίλισσας της Ταϊλάνδης. Επέστρεψε στη Βρετανία, αλλά οι συνέπειες της φυλάκισής του συνεχίζουν να τον επηρεάζουν.
«Μετανιώνω που απογοήτευσα την οικογένειά μου», παραδέχεται. Η κόρη του, η οποία ήταν δύο ετών όταν συνελήφθη, απομακρύνθηκε από αυτόν με την πάροδο του χρόνου. «Δεν έχω πικρίες, αλλά είναι δύσκολο».
Παρά τις δυσκολίες, διατηρεί επαφή με μια δασκάλα με την οποία είχε αναπτύξει σχέση κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του. «Ήταν εκείνη που πλήρωσε το εισιτήριό μου για να γυρίσω πίσω. Της χρωστάω πολλά».
Με το βιβλίο του The Tiger Cage: 18 Years in a Thai Prison, μοιράζεται τις εμπειρίες του, φωτίζοντας τη βία και τη διαφθορά που αντιμετώπισε, αλλά και τη δύναμη που τον βοήθησε να επιβιώσει.
