Ξερά (για την ακρίβεια αποξηραμένα), ελαφρώς τραγανά, με ήπια γεύση που δεν είναι ούτε ευχάριστη, ούτε δυσάρεστοι. Χρειάζονται λίγο αλατάκι, λίγο τσίλι, λίγο lime… Κάτι τέλος πάντων που θα τα κάνει λίγο πιο ενδιαφέροντα. Και φαίνεται ότι ταιριάζουν πολύ με ένα ποτήρι κρύα μπίρα.
Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει ο συντάκτης του Guardian που τόλμησε να δοκιμάσει τον νεοαφιχθέντα… μεζέ των Ευρωπαίων. Δεν μιλά για κάποια ρυζογκοφρέτα ή ένα καινούργιο super food. Μιλά για τους αλευροσκώληκες, ένα είδος σκουληκιού που η ΕΕ έκρινε εσχάτως ασφαλές για κατανάλωση από ανθρώπους. Και το οποίο υπόσχεται μια σειρά από οφέλη. Για παράδειγμα, απαιτεί λιγότερη τροφή για την εκτροφή του, από την οποία παράγονται και λιγότερα απορρίμματα και διοξείδιο του άνθρακα σε σχέση με άλλες πηγές ζωικής πρωτεΐνης.
Πώς εκτρέφονται
Η εκτροφή τους περιλαμβάνει τον διαχωρισμό των αυγών τους από τα ενήλικα σκαθάρια που ζευγαρώνουν και στη συνέχεια το τάισμα των προνυμφών με δημητριακά, όπως είναι η βρώμη, αλλά και λαχανικά. Όταν αναπτυχθούν, καθαρίζονται και στη συνέχεια οι εκτροφείς τα σκοτώνουν βουτώντας τα σε καυτό νερό. Ακολουθεί η διαδικασία της αποξήρανσης σε ειδικούς φούρνους, οι οποίοι μπορούν να φτιαχτούν και στο σπίτι –υπάρχουν ακόμη και tutorials στο YouTube.
Σε λίγο καιρό, λοιπόν, αυτά τα μεζεδάκια αναμένεται να πλημμυρίσουν τις ευρωπαϊκές αγορές, καθώς οι επιμέρους κυβερνήσεις θα επιτρέπουν την εισαγωγή τους μετά την έγκριση της ΕΕ. Ήδη βρίσκονται υπό επεξεργασία και άλλα αιτήματα για έγκριση τροφίμων από έντομα, που συμπεριλαμβάνουν ορισμένα είδη τριζονιών, ακρίδες και άλλα είδη αλευροσκώληκων.
Ο Βόλφγκανγκ Γκέλμπμαν πάντως, έμπειρος επιστημονικός υπεύθυνος στο Efsa, την αρμόδια ρυθμιστική υπηρεσία τροφίμων της ΕΕ, εξήγησε στον Guardian ότι η υπηρεσία καλείται να απαντήσει σε δύο ερωτήματα πριν εγκρίνει ένα νέο τρόφιμο: «Πρώτον, είναι ασφαλές; Και δεύτερον, έχει διατροφικά μειονεκτήματα για τους ευρωπαίους πολίτες σε περίπτωση που εισαχθεί στη δίαιτά μας; Τα νέα τρόφιμα δεν απαιτείται να είναι υγιεινά από την ρυθμιστική υπηρεσία νέων τροφίμων, δεν έχουν στόχο τη βελτίωση της ευρωπαϊκής διατροφής. Όμως δεν θα πρέπει να είναι και χειρότερα από εκείνα που καταναλώνουμε ήδη».
Αναφορικά με την διατροφική αξία αλλά και τα οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη των αλευροσκώληκων, πάντως, ο Γκέλμπμαν υποστηρίζει: «Όσο περισσότερα παράγεις, τόσο φθηνότερα είναι. Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το τι ταΐζεις τα ζώα αλλά και πόση ενέργεια και νερό απαιτούν».
Πάντως αυτό το μάλλον άσχημο σνακ, έχει και άλλο ένα μεγάλο όφελος: Μετατρέπει την τροφή σε πρωτεΐνη πιο αποδοτικά. Για παράδειγμα, ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ αναφέρει ότι τα τριζόνια απαιτούν μόλις 2 κιλά τροφής για κάθε κιλό αύξησης του σωματικού τους βάρους.
Ο Γκέλμπμαν δεν αμφισβητεί την περιεκτικότητα των σκουληκιών σε πρωτεΐνη, τονίζει όμως ότι δεν είναι τόσο υψηλή όσο εκείνη του κρέατος, του γάλατος ή των αυγών, αλλά έχει «μάλλον αντίστοιχη ποιότητα με τις φυτικές πρωτεΐνες, όπως είναι η σόγια».
Θα πειστούμε όμως να τα δοκιμάσουμε;
Φυσικά, όπως ξέρει πολύ καλά και ο Τζιοβάνι Σογκάρι, ένας ερευνητικής κοινωνικής και καταναλωτικής συμπεριφοράς από το Πανεπιστήμιο της Πάρμα, που έχει εκδώσει βιβλίο για το ζήτημα της κατανάλωσης εντόμων, ένα μεγάλο πρόβλημα είναι το πώς θα πειστούν οι Ευρωπαίοι να δοκιμάσουν έναν μεζέ που τους φαίνεται αηδιαστικός –ακόμη και αν ήδη τον τρώνε με ευχαρίστηση εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.
«Από την αυγή της ανθρωπότητας, τα έντομα καταναλώνονταν σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περίπου 2.000 είδη που θεωρούνται βρώσιμα. Όμως φυσικά στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ, στον παγκόσμιο βορρά, οι καταναλωτές απορρίπτουν τα έντομα, κυρίως επειδή αισθάνονται αηδία. Μόνο και μόνο επειδή δεν τα θεωρούμε φαγητό, δεν είμαστε πρόθυμοι να τα δοκιμάσουμε», εξηγεί στον Guardian.
Ο Σογκάρι αναφέρουν ότι αν έχεις εκτεθεί ξανά στο παρελθόν σε βρώσιμα έντομα, για παράδειγμα κατά τη διάρκεια διακοπών στο εξωτερικό, είναι πιο πιθανό να τα ξαναδοκιμάσεις. Επίσης, σημειώνει ότι οι βόρειες κουλτούρες έχουν περισσότερες πιθανότητες να τα αποδεχτούν ως μέρος της διατροφής τους σε σχέση με τις μεσογειακές. Και η ηλικία παίζει τον ρόλο της –οι ηλικιωμένοι μάλλον δεν θα είναι ανοιχτοί σε αυτό τον πειραματισμό. Όμως τονίζει ότι αν οι νέοι τα αποδεχτούν, η σχετική αγορά δεν αποκλείεται να αναπτυχθεί, όπως συνέβη και με το σούσι. Στην πρώτη του εμφάνιση στη Δύση, δεν ήταν όλοι εξίσου έτοιμοι να δοκιμάσουν ένα γεύμα με ωμό ψάρι, αυγοτάραχο και φύκια.
Και όπως επισημαίνει, ένας σκορπιός δεν διαφέρει και τόσο πολύ από έναν… αστακό. Τουλάχιστον οπτικά.
Παράλληλα, υπάρχουν τρόποι να τρώμε σκουλήκια χωρίς τη διαρκή υπενθύμιση ότι… τρώμε σκουλήκια. Μπορούν να μετατραπούν, για παράδειγμα σε αλεύρι –άρα και σε ζυμαρικά, cupcakes, burgers και smoothies.
Σε κάθε περίπτωση, ο συντάκτης του Guardian υποστηρίζει ότι ακόμη και στην αυθεντική τους μορφή, δεν έχουν κι άσχημη γεύση.
