Δεκτή έκανε το τριμελές εφετείο πλημμελημάτων Ανατολικής Κρήτης την ένσταση των συνηγόρων υπεράσπισης της αναισθησιολόγου που κατηγορούνταν για τον θάνατο της τετράχρονης Μελίνας, η οποία έχασε την ζωή της μετά από χειρουργείο “ρουτίνας” στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο του Ηρακλείου, το Δεκέμβριο του 2015.
Η εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό είχε οριστεί για σήμερα, ωστόσο οι συνήγοροι υπεράσπισης της αναισθησιολόγου έκαναν ένσταση απαραδέκτου της εισαγγελικής έφεσης ως αόριστης, η οποία έγινε δεκτή, με συνέπεια την ισχύ της πρωτόδικης αθωωτικής απόφασης.
Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο είχε γίνει τον Μάρτιο του 2021. Τότε, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ηρακλείου είχε κρίνει αθώα την αναισθησιολόγο, η οποία είχε χειριστεί το περιστατικό, στα τέλη Δεκεμβρίου του 2015.
Τον Μάρτιο του 2021, περισσότερα από πέντε χρόνια μετά το τραγικό συμβάν και μετά από μια δίκη που διήρκεσε σχεδόν 6 μήνες, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ηρακλείου είχε αθωώσει τη γιατρό, η οποία κατηγορείτο για ανθρωποκτονία από αμέλεια. Είχε προηγηθεί, κατά την ίδια συνεδρίαση, η ανάγνωση της έκθεσης που είχαν συντάξει το προηγούμενο διάστημα τρεις πραγματογνώμονες–γιατροί που είχαν διοριστεί από την Έδρα.
Σύμφωνα με την εν λόγω έκθεση, οι ίδιοι συνέτειναν στο συμπέρασμα ότι στην αντιμετώπιση του περιστατικού ακολουθήθηκαν τα σωστά βήματα και δεν υπήρχε κάποια επιπλέον ιατρική πράξη που να μπορούσε να αναστρέψει το αναφυλακτικό σοκ στο οποίο αποδίδουν την κατάληξη του παιδιού.
Η ίδια η γιατρός είχε αναφέρει, μεταξύ άλλων, κατά την απολογία της, τον Δεκέμβριο του 2020, ότι «καταλαβαίνω απόλυτα και δικαιολογώ τον πόνο των γονιών. Αυτός ο πόνος δεν αντισταθμίζεται από κανέναν άλλο. Θέλω να τους πω ότι έκανα τα πάντα για να τη σώσω».
Μεταξύ άλλων, η γιατρός είχε πει κατά την απολογία της ενώπιον του δικαστηρίου ότι το επίμαχο περιστατικό έχει σημαδέψει τη ζωή της. Η αναισθησιολόγος είχε αναφέρει τότε ότι προσπάθησε με όλες της τις δυνάμεις να αποτρέψει «το μοιραίο, το οποίο τελικά δεν αποφεύχθηκε», καθώς ήταν «τέτοιας έντασης η αλλεργική επίδραση του φαρμάκου στον οργανισμό του παιδιού, που έβλαψε συστηματικά και ταυτόχρονα την καρδιά και τους πνεύμονες και προκάλεσε αιμοδυναμική κατάρρευση» στο παιδί.
Η αναισθησιολόγος, υποστήριξε πως, την ώρα της αιμοδυναμικής κατάρρευσης του παιδιού, εκείνο που προείχε ήταν να σώσει το παιδί και όχι να γράψει το διάγραμμα αναισθησίας, το οποίο συνέταξε εκ των υστέρων.
