Όταν ήμασταν παιδιά επιθυμούσαμε όσο τίποτα στον κόσμο να αποκτήσουμε υπερδυνάμεις. Κάποιος ονειρευόταν να πετάξει, κάποιος να διακτινίζεται, κάποιος άλλος να ακούει τη σκέψη των άλλων, και μερικοί ήθελαν να είναι αόρατοι.
Στην τελευταία αυτή… μαγική ιδιότητα πλησιάζουν, κατά κάποιο τρόπο, επιστήμονες από το τμήμα Επιστήμης και Μηχανικής Υλικών του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, οι οποίοι χρησιμοποιώντας χρωστική ουσία που βρίσκεται σε γνωστά πατατάκια κατάφεραν να κάνουν διάφανα το δέρμα και τους μύες ποντικών.
Όπως προκύπτει από έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Science, η ερευνητική ομάδα εφάρμοσε σε ποντίκια εργαστηρίου μία κίτρινη ουσία, την ταρταζίνη – γνωστή και ως E102 στην Ευρώπη, ενώ στις ΗΠΑ ονομάζεται Yellow 5 – η οποία χρησιμοποιείται ως χρωστική σε ανθρακούχα ποτά, παγωτά, τσίχλες, γλυκά, μαρμελάδες και κυρίως στα πατατάκια Doritos χαρίζοντάς τους το χαρακτηριστικό τους χρώμα, διαπιστώνοντας ότι μετατρέπει προσωρινά το δέρμα, τους μύες και το συνδετικό ιστό διαφανείς.
Αναλυτικότερα, με την εφαρμογή διαλύματος ταρτραζίνης στην επιφάνεια της κοιλιάς ενός ποντικιού και στη συνέχεια με τη χρήση τεχνικής, αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο οι ιστοί αλληλεπιδρούν με το φως. Όπως εξηγούν οι ειδικοί στο Nature, τα υγρά, το λίπος, οι πρωτεΐνες που συνθέτουν ιστούς όπως το δέρμα και οι μύες έχουν διαφορετικούς δείκτες διάθλασης, από χαμηλούς έως υψηλούς. Οι ιστοί φαίνονται αδιαφανείς επειδή η αντίθεση μεταξύ αυτών των δεικτών διάθλασης προκαλεί τη διάχυση του φωτός. Επομένως, οι ερευνητές εκτίμησαν ότι η προσθήκη μιας χρωστικής που απορροφά έντονα το φως σε τέτοιους ιστούς θα μπορούσε να μειώσει το χάσμα μεταξύ των δεικτών διάθλασης των συστατικών σε τέτοιο βαθμό ώστε να γίνουν διαφανείς.
Με αυτόν τον τρόπο το εσωτερικό της κοιλιάς του τρωκτικού ήταν πλέον ορατό, με αποτέλεσμα να καταφέρουν να παρατηρήσουν το ήπαρ, το έντερο και την ουροδόχο κύστη του. Μάλιστα, κατόρθωσαν να μελετήσουν και να καταγράψουν την κινητικότητα του εντέρου του. Σε δεύτερο πείραμα εφάρμοσαν το διάλυμα στο κεφάλι των ποντικών, το οποίο έγινε διαφανές στο ορατό φως, επιτρέποντάς τους να παρατηρήσουν τα αιμοφόρα αγγεία στον εγκέφαλο του ζώου. Επιπλέον, το ίδιο διάλυμα απλώθηκε και στο πόδι του ζώου καθιστώντας ορατές τις μυϊκές ίνες κάτω από το δέρμα.
Αμέσως μετά την αφαίρεση της ουσίας, απλώς με νερό, οι ιστοί επανήλθαν στην προτέρα κατάστασή τους, με τους επιστήμονες να εκφράζουν την ελπίδα στο μέλλον η μέθοδος αυτή να εφαρμοστεί και στον άνθρωπο καθώς θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύτιμη στον τομέα της ιατρικής διάγνωσης.
Ο Γκουοσόνγκ Χονγκ, εκ των συντακτών της μελέτης, εξήγησε ότι με την τεχνική αυτή θα ήταν πιο εύκολη η αιμοληψία, αφού οι φλέβες θα ήταν ορατές, θα μπορούσε να αφαιρεθεί απλούστερα ένα τατουάζ με λέιζερ και θα συνέβαλε στην έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία των καρκίνων.
«Η προσέγγισή μας παρουσιάζει ευκαιρίες για οπτικοποίηση της δομής, της δραστηριότητας και των λειτουργιών των ιστών και των οργάνων σε βάθος χωρίς την ανάγκη χειρουργικής αφαίρεσης», αναφέρει η έκθεση επισημαίνοντας πως παραμένουν ορισμένοι περιορισμοί.
Βέβαια, προς το παρόν δεν έχει δοκιμαστεί σε ανθρώπους και παραμένει άγνωστο αν θα εγκριθεί η διεξαγωγή τέτοιου πειράματος. Επιπλέον, διευκρινίζεται πως η τεχνική μπορεί να κάνει τους ιστούς διαφανείς μόνο σε βάθος περίπου 3 χιλιοστών, επομένως η πρακτική χρήση της είναι περιορισμένη.
