Από τη Μάνη, την Κρήτη, το Άγιο Όρος και τα Δωδεκάνησα αλλά και την Βόρεια Αμερική και Ασία, το λούπινο σύμφωνα με τον Λουκιανό, ήταν απαραίτητο κομμάτι των δείπνων της Εκάτης. Ερχόμενοι στο σήμερα, ο ξηρός αυτός σπόρος ανήκει στην οικογένεια των ψυχανθών, μαζί με όλα τα γνωστά όσπρια που παραδοσιακά καταναλώνουμε, όπως τα φασόλια, τα ρεβύθια, τις φακές και τη φάβα. Αδίκως, όμως, δεν έχει την ίδια φήμη με αυτά, διότι δε στερείται σε θρεπτική αξία.
Πλούσια πηγή φυτικής πρωτεΐνης και φυτικών ινών, το λούπινο περιέχει σε αφθονία ανόργανα στοιχεία όπως το ασβέστιο, ο φωσφόρος, ο σίδηρος, το κάλιο, ψευδάργυρο και φυλλικό οξύ αλλά και βιταμίνες όπως η βιταμίνη C, η θειαμίνη και η ριβοφλαβίνη. Έχει μάλιστα τη διπλάσια περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη από τα υπόλοιπα όσπρια, και, παράλληλα, μόλις ένα φλιτζάνι περιέχει φυτικές ίνες που καλύπτουν το 1/5 των ημερήσιων αναγκών μας.
Επιπλέον, αποτελεί μια από τις πλέον κατάλληλες τροφές για διαβητικούς, για όσους έχουν δυσανεξία στη λακτόζη, αλλά και για όσους θέλουν να χάσουν βάρος, καθώς έχουν χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και δεν περιέχουν γλουτένη. Ο χαμηλός γλυκαιμικός δείκτης τα κατατάσσει στις ιδανικές τροφές για τη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα και της χοληστερόλης αλλά και του μικροβιώματος του εντέρου.
Τα λούπινα μπορούν να μετατραπούν σε αλεύρι και να το χρησιμοποιήσετε στην παρασκευή ψωμίου. Όσον αφορά το μαγείρεμα, χρειάζεται προσοχή στην παρασκευή τους, καθώς χρειάζονται ξεπίκρισμα με αρκετό μούλιασμα και βράσιμο, ώστε να καταναλωθούν αφού φύγει η πικράδα τους. Είναι μια χρονοβόρα διαδικασία και απαιτούνται συχνές αλλαγές στο νερό. Ωστόσο, μην παραλείψετε αυτά τα βήματα, καθώς περιέχουν αλκαλοειδείς ουσίες, οι οποίες είναι τοξικές για τον άνθρωπο και τα ζώα.
Τέλος, εάν είστε αλλεργικοί σε ορισμένα τρόφιμα, πριν τα καταναλώσετε καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε έναν ειδικό.
