Το βράδυ της Παρασκευής ο ΑΝΤ πρόβαλε το «1968». Είχαν έμπνευση οι άνθρωποι του καναλιού μέσα στην καραντίνα. Μεταδόθηκε τηλεοπτικά ο κινηματογραφικός φόρος τιμής στο «έπος του 1968», στην ανεπανάληπτη νίκη της ΑΕΚ επί της Σλάβια Πράγας στον τελικό του κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης (89-82). Η ταινία προβλήθηκε στις αρχές του 2019 στις κινηματογραφικές αίθουσες, όμως το βράδυ της Παρασκευής μπήκε και στα σπίτια μας και η απήχησή της μεταφράστηκε σε εκατοντάδες χιλιάδες θεατές.
Ο σκηνοθέτης Τάσος Μπουλμπέτης, ΑΕΚτζής από κούνια, συνέπλεξε αριστοτεχνικά την πραγματικότητα εκείνης της εποχής με τη μυθοπλασία. Δημιούργησε έναν συγκινητικό, κατά στιγμές σχηματικό, αγαπησιάρικο και τρυφερό docufiction πάνω στην εθνική μνήμη. Αναζήτησε την ταυτότητα μιας πολιτικά και κοινωνικά διχασμένης Ελλάδας, την αξία της συλλογικής προσπάθειας (μέσα από το αριστουργηματικό πέρασμα από το ζεϊμπέκικο του αυλού της ΑΕΚ στη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ- ακριβώς την ίδια μέρα, την 4η Απριλίου 1968) και την πολυδιάστατη και αντιφατική σχέση της ιστορίας με τον μικρόκοσμό μας.
Ο σκηνοθέτης του «Νοτιά» και της «Πολίτικης Κουζίνας» έστησε το «1968» πάνω στο αξέχαστο βίωμά του. Σε ηλικία 11 χρονών άκουσε με τον πατέρα του στο ραδιόφωνο τη συγκλονιστική περιγραφή του μεγάλου τελικού ΑΕΚ-Σλάβια από τον Βασίλη Γεωργίου. Τον δικό μας Βασίλη Γεωργίου. Τον γέννημα-θρέμμα Πατρινό. Τον ΑΕΚτζή και Απολλωνιστή. (Ευρύχωρη καρδιά ο Βασίλης, άνετα χωράνε δύο αγάπες ταυτόχρονα).
«ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑ ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ»
Τηλεφωνηθήκαμε το ίδιο βράδυ της τηλεοπτικής προβολής της ταινίας. Ο Βασίλης πέρασε πέρυσι, στα 81 του χρόνια, μια περιπέτεια με την υγεία του. Ο γιος του Σωτήρης διαμένει και εργάζεται στην Αθήνα. Αλλο στενό συγγενή δεν έχει στην Πάτρα. Ετσι, για ασφάλεια «μετακόμισε» με χαρά στην κατάλληλη στέγη. Οσο δεν υπήρχε ο κορονοϊός, έκοβε τις βόλτες του στην Πάτρα. τώρα είναι αναγκαστικά «έγκλειστος». ‘Ηταν περασμένες έντεκα.
Ελα φίλε, κοιμάσαι;
Εχεις όρεξη για πειράγματα. Είναι δυνατόν ; Είμαστε μαζεμένοι 8-10 άνθρωποι και βλέπουμε την ταινία, αλλά και όταν προλαβαίνω να απαντάω στα τηλεφωνήματα. Είμαι συγκινημένος. Φίλοι από παντού, ΑΕΚτζήδες και όχι μόνο, από την Πάτρα, την Αθήνα, απ’ όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό μου τηλεφωνούν ασταμάτητα. Είμαι πολύ συγκινημένος. Κοίταξε να δεις φίλε πως τα φέρνει η ζωή. Δεν ξέρω αν πρέπει να καταριέμαι ή να ευλογώ αυτή την άτιμη καραντίνα. Από τη μια πλευρά είναι αναγκαστικά ο κόσμος στο σπίτι του και βλέπει την ταινία. Από την άλλη, έχουμε χάσει την ελευθερία μας.
(Δεν προσφέρονταν οι στιγμές για μακράς διάρκειας κουβέντα. Ανανεώσαμε το ραντεβού για το πρωί του Σαββάτου).
Σήμερα ξύπνησες καλά…
Ε, μετά από τη συγκίνηση και τόση αγάπη του κόσμου, νιώθω βαθιά υποχρεωμένος. Η άδολη αγάπη του κόσμου είναι ανεκτίμητη ανταμοιβή.
Σαν πρωταγωνιστής έχεις, φαντάζομαι, και το υψηλότερο κασέ (πριν απαντήσει, προλαβαίνω και σκάω στα γέλια)
Τρελός είσαι; Η ΑΕΚ είναι ιδέα. Με τις ιδέες δεν μπαίνεις σε συναλλαγή. Ούτε ευρώ. Μου φθάνει σαν αμοιβή η αγάπη όλου του κόσμου. Νιώθω και υποχρεωμένος γι’ αυτή την ύψιστη τιμή που μου έκαναν ο εμπνευστής του «1968» και Πρόεδρος της ΑΕΚ Μάκης Αγγελόπουλος και ο σκηνοθέτης Τάσος Μουλμπέτης.
(Ηξερα ότι ήταν αφιλοκερδής η συμμετοχή του στην ταινία. Αλλωστε, οι ανεπανάληπτες στιγμές που έχει ζήσει με την ΑΕΚ ο Βασίλης Γεωργίου δεν ανταλλάσσονται με το χρυσάφι όλης της γης. Και άλλωστε μπορούμε όλοι να αντιλαμβανόμαστε ότι ο Βασίλης δεν μέτρησε τη ζωή του με τις αναπνοές που έπαιρνε κατά την ώρα της μετάδοσης, αλλά με τις μεγάλες στιγμές που του κοβόταν η αναπνοή, έχοντας ζήσει αναρίθμητες συγκινήσεις).
Η «ΒΕΜΠΟ» ΤΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ
Βασίλη, ένας άλλος εμβληματικός ΑΕΚτζής και λυρικοεπικός γραφιάς, ο Φαίδων Κωνσταντουδάκης σ’ έχει αποκαλέσει «Βέμπο» του ραδιοφώνου. Υπερβολή;
Είναι φίλος και αδελφός ο Φαίδωνας. Όταν το μπάσκετ ήταν «ανυπόληπτο» εμείς οι δύο επιμέναμε να το υπηρετούμε δημοσιογραφικά, πιστεύοντας στην αναρρίχησή του. Ζήσαμε με το Φαίδωνα αξέχαστες στιγμές. Αν εγώ είμαι η «Βέμπο», του ραδιοφώνου, ο Φαίδωνας είναι η ενσάρκωση της ιστορίας της ΑΕΚ από τη δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα!
Θυμάσαι πως εισχώρησες στον μαγευτικό κόσμο των ερτζιανών εκείνης της εποχής;
Από τα αυτιά των παλιών ακροατών ακόμη διαπερνά ο ήχος και το «χρώμα» της φωνής του Μιχάλη Γιανναράκου. Αυτός ήταν, που το 1962 με έστειλε να μεταδώσω τον ποδοσφαιρικό αγώνα Αστέρα Αθηνών-Παναθηναϊκού. Με εμψύχωνε και μου έλεγε να μείνω στο χώρο ακόμα και τζάμπα, γιατί κάποια στιγμή θα δικαιωνόταν η ξεχωριστή φωνή μου. Ετσι κι έγινε, γι αυτό και τον ευγνωμονώ αιώνια.
«ΓΕΜΙΣΕ Ο ΤΟΠΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟΥ…»
Στις μέρες μας έχει εξελιχθεί ο τρόπος της μετάδοσης των αγώνων ποδοσφαίρου και μπάσκετ και όλων των αθλητικών γεγονότων;
Τι να σου πω; Δεν με καλύπτει και δεν με εκφράζει η πολυλογία, η φλυαρία, ο ξερολισμός και η προσέγγιση των αγώνων με ακατάπαυστη παράθεση στατιστικών δεδομένων. Ακούς σήμερα τον σπίκερ στο ραδιόφωνο, μιλάει συνεχώς, έχουν περάσει δύο-τρία λεπτά κι ακόμη δεν σου έχει πει σε πιο λεπτό είναι ο αγώνας και ποιο είναι το σκορ.
Η ραδιοφωνική, ιδιαίτερα, μετάδοση υπόκειται σε κάποιους απαράγραπτους κανόνες. Μόλις συνδέεσαι λες σκορ, λεπτό αγώνα, καιρικές συνθήκες και μετά περιγράφεις. Σήμερα, οι σπίκερ τα ξεχνάνε όλα αυτά. Εχει γεμίσει ο τόπος με προπονητές του μικροφώνου. Να με συμπαθάνε, για το καλό τους τα λέω. Όταν περιγράφεται ραδιοφωνικά ένας αγώνας όλη η τέχνη είναι να δίνεις στον ακροατή νοερά την εξέλιξή του. Λες αν ο παίκτης κινείται από θέση μέσα δεξιά ή έξω αριστερά, λες αν το κόρνερ χτυπιέται από δεξιά ή αριστερά όπως επιτίθεται μια ομάδα και πολλά άλλα. Αυτή είναι, κανονικά, η δουλειά του σπίκερ. Να «φέρνει» νοερά τον ακροατή στο γήπεδο.
Βασίλη, μετά την μεγάλη «στιγμή» του «1968», ποια άλλη μεγάλη «στιγμή» ποθείς στο χρόνο που έρχεται;
Θέλει και ρώτημα; Να μπω στην «Αγία Σοφία», στο σπίτι της μεγάλης ΑΕΚ. Μου έχει προτείνει ο Δημήτρης Μελισσανίδης να μεταδώσω τον παρθενικό της αγώνα στο αρχοντικό της. Τα εγκαίνια του νέου γηπέδου της θα είναι η μεγαλύτερη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της. Θέλω να τη ζήσω. Η ΑΕΚ της προσφυγιάς και των παραγκουπόλεων σε ανάκτορο! Η υπέρτατη ηδονή. Εύχομαι ο Θεός να με έχει καλά μέχρι εκείνη την άγια μέρα.
****
Ο Ιταλός συγγραφέας και νομπελίστας Λουΐτζι Πιραντέλλο έχει πει ότι η ζωή είναι χειρότερη από τους τοκογλύφους, γιατί χρεώνει πολύ μεγάλο τόκο για τις λίγες χαρές που μας προσφέρει. Ο Βασίλης Γεωργίου τον διαψεύδει γιατί έζησε πολλές αξέχαστες χαρές.
Ο Μένανδρος υποστήριζε ότι κανείς δεν ζει τη ζωή που θα ήθελε να ζήσει. Κι αυτόν τον διέψευσε ο Βασίλης.
Δικαιώνει όμως, τον Αμερικανό φιλόσοφο Γουΐλιαν Τζέιμς: «Η καλύτερη χρήση της ζωής είναι να την αφιερώσεις σε κάτι που θα διαρκέσει περισσότερο απ’ αυτήν». Ηδη η θέση του Βασίλη Γεωργίου πίσω από το μικρόφωνο είναι πέρα από τα πεπερασμένα όρια της ανθρώπινης ζωής…
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ
