Αμβέρσα, τελικός του World Sommelier Championship 2019. Πολλές οι καταστάσεις που καλούνται να διαχειριστούν οι καλύτεροι οινοχόοι του κόσμου, με τα “σενάρια” να αντικατοπτρίζουν όχι μόνο τις πραγματικές συνθήκες πίεσης στους χώρους εργασίας αλλά και τις τάσεις που επικρατούν στο παγκόσμιο κρασί.
Σε ένα από αυτά, κυρία ζητά πάγο για να το προσθέσει σε ένα Sauternes -ξακουστό και ακριβό γλυκό κρασί- με την… ιεροσυλία όχι μόνο να αντιμετωπίζεται ως φυσιολογική και από τους 3 finalist αλλά και τον μετέπειτα παγκόσμιο πρωταθλητή Marc Almert να χειρίζεται την κατάσταση με το πανέξυπνο “Φυσικά κυρία μου, τον φέρνω αμέσως. Θα πρότεινα 3 κύβους, αρκετούς για να σας κρατήσουν το κρασί κρύο αλλά και λίγους ώστε να μην διαλύσουν την συμπύκνωσή του!”
Σε κάθε περίπτωση πάντως η διαμάχη για τον πάγο στο κρασί είναι εξίσου μεγάλη με την ετοιμότητα του σπουδαίου Γερμανού sommelier, με το θέμα να έχει ορκισμένους εχθρούς και φίλους.
Σίγουρα οι σοβαροί οινόφιλοι -και συνήθως μάλιστα οι πιο μεγάλοι σε ηλικία εξ αυτών- θα ανατρίχιαζαν στην ιδέα της προσθήκης πάγου σε ένα σπουδαίο κρασί. Και όχι άδικα, αφού το λιώσιμο του τελευταίου θα αλλοίωνε την συμπύκνωση, ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία διαφοροποίησης των κρασιών υψηλής ποιότητας και κατ’ επέκταση μια αρετή που πολλές φορές καλούμαστε να πληρώσουμε χρυσάφι. Προσθέσετε εδώ και το “σκότωμα” του αρώματος και της γεύσης που μπορεί να επιφέρει η ιδιαίτερα χαμηλή θερμοκρασία και θα καταλάβετε ότι τα κατά… off the rocks επιχειρήματα δεν είναι διόλου ασόβαρα. Μάλιστα εκτός από την γευστική υποβάθμιση του προϊόντος, οι πολέμιοι του πάγου επικαλούνται και την ασέβεια απέναντι στους “καλλιτέχνες-παραγωγούς”, αφού για πολλούς ένα καλό κρασί είναι ένα έργο τέχνης το οποίο με αυτό τον τρόπο βεβηλώνεται από κάποιους κάφρους!
Από την άλλη η γενιά της ανεπιτήδευτης διασκέδασης που έχει βάλει στην ναφθαλίνη την γραβάτα και προτιμά την Bistronomie έναντι της Haut Gastronomie, “γουστάρει” πάγο και με αυτόν θα βρεθεί στο ποτήρι! Μην νομίζετε πάντως ότι όλοι οι ice-lovers μένουν στο “περί ορέξεως κολοκυθόπιτα” αφού και αυτοί έχουν τα point τους.
Σε συνθήκες ελληνικού καύσωνα η θερμοκρασία ενός κρασιού ανεβαίνει περισσότερο από έναν βαθμό ανά λεπτό, πράγμα του σημαίνει ότι μέσα σε 5-6 λεπτά το ωραία σερβιρισμένο στους 10οC λευκό σας θα βράζει στους 17, έχοντας απολέσει κάθε στάλα δροσιάς και έχοντας μετατραπεί σε ένα ξινό οινόπνευμα. Και αν νομίζετε ότι αυτό το χρονικό διάστημα είναι μεγάλο, απλά βγείτε με την παρέα σας, πατήστε ένα χρονόμετρο, αρχίστε να μιλάτε και να περνάτε ωραία. Και τότε θα συνειδητοποιήσετε πόσο γρήγορα περνά αυτό, εκτός βέβαια αν συνεχώς είστε με το ποτήρι στο χέρι.
Ίσως λοιπόν να είναι καλύτερο ένα δροσερό, έστω και λίγο πιο υδαρές κρασί -αφήστε που υπάρχουν παγάκια που δεν λιώνουν με τίποτα!- παρά ένα “ανόθευτο” χρωματισμένο υγρό για εντριβή. Επιπρόσθετα, πολλοί είναι οι απλοί καταναλωτές που θεωρούν τα συμπυκνωμένα κρασιά ιδιαίτερα δυνατά και δυσκολόπιοτα, μια πραγματικότητα που έχω βιώσει αμέτρητες φορές χαρίζοντας κρασιά που θεωρούσα ιδιαίτερα ποιοτικά (και άρα ιδιαίτερα συμπυκνωμένα) σε φίλους και γνωστούς που δεν είχαν εμβαθύνει ιδιαίτερα στα του ποιοτικού κρασιού.
Όσο για αυτούς που για κάποιους λόγους νιώθουν ότι πρέπει να χρήσουν εαυτούς τιμητές του αγώνα του εκάστοτε παραγωγού, ας γνωρίζουν ότι το πλέον σημαντικό για τους τελευταίους είναι να πουλάνε. Και αν το “on ice” τους βοηθάει να το πράξουν με μεγαλύτερη επιτυχία από το “no ice”, να είστε σίγουροι ότι δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα με αυτό. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ακόμα και κορυφαίοι οίκοι περιοχών με μυθικό status -όπως για παράδειγμα η Καμπανία- παράγουν ετικέτες ειδικά φτιαγμένες για “παγωμένο” σερβίρισμα!
Φαντάζομαι ότι πριν κλείσω αυτό το άρθρο θα πρέπει να απαντήσω στο προκλητικό ερώτημα “εσύ θα έβαζες πάγο στο κρασί σου;” Η απάντηση είναι “ναι, και θα έβαζα και έχω βάλει”. Προφανώς και αυτό δεν έχει συμβεί με σπουδαία κρασιά, αφού αυτά και προσέχω τις συνθήκες κάτω από τις οποίες θα τα ανοίξω αλλά και θα προσπαθήσω με σωστό πάγωμα και μικρή ποσότητα σερβιρίσματος να τα κρατήσω εντός των σωστών ορίων θερμοκρασίας. Όμως έχω απολαύσει σε αμέτρητες casual συνθήκες ένα απλό, ευχάριστο κρασί προσθέτοντας 2 -–και όχι 3, συγνώμη Marc!- μικρά παγάκια την στιγμή που το κρασί αρχίζει να ζεσταίνεται επικίνδυνα. Άλλωστε η απόλαυση είναι το μόνο ζητούμενο από ένα ποτήρι και αυτή δεν έχει σημασία αν θα έρθει με πάγο ή χωρίς.
