Ως γνωστόν ο καθηγητής σεισμολογίας Ακης Τσελέντης ήταν υποψήφιος Ευρωβουλευτής, όμως ο λαός τον τίμησε μεν με δεκάδες χιλιάδες σταυρούς αλλά δεν εξελέγη. Με αφορμή τα τεκταινόμενα στην Ευρωβουλή έγραψε:
« Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός. Και ο γυαλισμένος τενεκές λάμπει»
Κάνοντας μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν θυμήθηκα τα ονόματα αυτών που κόσμησαν το Ευρωκοινοβούλιο με την ευπρέπεια, τις γνώσεις τους, το ήθος τους, το κύρος τους, και τους αγώνες που έδωσαν στην Ευρώπη για το συμφέρων της χώρας που εκπροσωπούσαν- της μικρής από άποψη ποσοστού συμμετοχής λόγο πληθυσμού αλλά τεράστιας από άποψη πολιτισμού – της Ελλάδας, και όχι μόνον θλίβομαι, απογοητεύομαι!
Που είναι οι: Κωνσταντίνος Καλλίας, Δημήτρης Ευρυγένης, Ευθύμιος Χριστοδούλου, Παναγιώτης Λαμπρίας, Γιώργος Αναστασόπουλος, Μαριέττα Γιαννάκου; Που είναι οι: Γιάγκος Πεσμαζόγλου, Σπύρος Πλασκοβίτης, Δημήτρης Κουλουριάνος, Γεώργιος Μαύρος, Παρασκευάς Αυγερινός Γρηγόρης Βάρφης, Γιώργος Ρωμαίο;
Που είναι οι: Βασίλης Ευφραιμίδης, Μανώλης Γλέζος, Αλέκος Αλαβάνος. Λεωνίδας Κύρκος, Μιχάλης Παπαγιαννάκης;
Μήπως πρέπει να επιλέγονται με αυστηρότερα κριτήρια και όχι lifestyle και βασισμένες σε τηλεοπτικές μαιντανοποιήσεις;
Το έως τώρα υπάρχον θέσφατο για την επιλογή τους: «γνωστός ας είναι και ότι να είναι ….» πρέπει να σταματήσει.
Μήπως και οι ψηφοφόρο, οφείλουν να διερευνούν καλύτερα που ρίχνουν τη ψήφο τους αν και αμφιβάλω μετά την πλύση εγκεφάλου που δέχονται καθημερινά από την trash TV.
Διαφορετικά θα συνεχίσουν να μας αντιπροσωπεύουν και να μας εκθέτουν άτομα σαν την Εύα Καϊλή, τον Αλέξη Γεωργούλη κλπ κλπ…
