Η άσκηση μπορεί να συμβάλει στη μείωση των συμπτωμάτων της πιο κοινής διαταραχής του ύπνου και στη βελτίωση της εγκεφαλικής λειτουργίας, υποστηρίζει μια μικρή μελέτη που παρουσιάστηκε στο ετήσιο επιστημονικό συνέδριο της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, η άσκηση θα μπορούσε να αποτελέσει μια χρήσιμη συμπληρωματική θεραπεία για τους ανθρώπους με μέτρια έως σοβαρή αποφρακτική υπνική άπνοια, κατάσταση που χαρακτηρίζεται από έντονο ροχαλητό και διακοπτόμενη αναπνοή και μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων, εγκεφαλικού επεισοδίου και γνωστικής εξασθένησης.
Συνήθως αντιμετωπίζεται με συνεχή θετική πίεση των αεραγωγών, συσκευή που ωθεί τον αέρα μέσω μιας μάσκας μέσα στον αεραγωγό προκειμένου να τον κρατήσει ανοιχτό όταν ο ασθενής κοιμάται.
«Η άσκηση φαίνεται να είναι μια ελκυστική συμπληρωματική, μη φαρμακολογική θεραπεία», αναφέρει η επικεφαλής ερευνήτρια Linda Massako Ueno-Pardi, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του São Paulo in Brazil. Σύμφωνα με επιστημονικό έγγραφο που δημοσιεύθηκε από την Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία τον Ιούνιο, to 40-80% των ασθενών με καρδιαγγειακές παθήσεις νοσούν από υπνική άπνοια.
Η κατάσταση σχετίζεται συχνά με την παχυσαρκία, η οποία μπορεί να στενέψει τον αεραγωγό στο πίσω μέρος του λάρυγγα, καθιστώντας πιο δύσκολη την αναπνοή όταν ο ασθενής είναι ξαπλωμένος. Το κάπνισμα, το οικογενειακό ιστορικό, η ρινική συμφόρηση, ο ύπνος ανάσκελα, η κατανάλωση αλκοόλ, ο παχύτερος λαιμός ή o στενότερος λάρυγγας και κάποιες ορμονικές ανωμαλίες μπορούν, επίσης, να συμβάλουν στην πάθηση. Τέλος, κάποιες ιατρικές καταστάσεις, όπως ο διαβήτης τύπου 2, μπορoούν να αυξήσουν τον κίνδυνο υπνικής άπνοιας.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι σε ασθενείς με υπνική άπνοια παρατηρείται μείωση στην ικανότητα του εγκεφάλου να προμηθεύεται και να χρησιμοποιεί τη γλυκόζη, τη βασική του πηγή ενέργειας, βλάπτοντας έτσι τη γνωστική λειτουργία. Για το λόγο αυτό, οι επιστήμονες διερεύνησαν αν η άσκηση μπορούσε να διορθώσει αυτή την κατάσταση.
Η νέα εργασία, λοιπόν, υποστηρίζει τα συμπεράσματα μιας μικρής μελέτης του 2019 που δημοσιεύθηκε στο Brain Plasticity και έδειξε ότι η αυξημένη αεροβική άσκηση βελτίωσε τον μεταβολισμό της γλυκόζης από τον εγκέφαλο και την εκτελεστική λειτουργία σε ηλικιωμένους και μεσήλικους ανθρώπους που κινδύνευαν από νόσο Αλτσχάιμερ.
Η έρευνα περιελάμβανε 47 ενηλίκους από τη Βραζιλία με μέτρια έως σοβαρή αποφρακτική υπνική άπνοια, οι μισοί από τους οποίους συμμετείχαν σε επιτηρούμενη προπόνηση 60 λεπτών τρεις φορές την εβδομάδα για έξι μήνες. Στην προπόνηση περιλαμβάνονταν πέντε λεπτά προθέρμαση, 25-40 λεπτά στο ποδήλατο, 10 λεπτά μυϊκής ενδυνάμωσης και πέντε λεπτά αποθεραπεία.
Στους συμμετέχοντες και των δύο ομάδων δόθηκε μια σειρά εξετάσεων ώστε να μετρηθεί η ικανότητα άσκησης, ο μεταβολισμός της γλυκόζης από τον εγκέφαλο και η γνωστική λειτουργία, στην οποία περιλαμβάνεται η προσοχή και η εκτελεστική λειτουργία -η ικανότητα σχεδιασμού και υλοποίησης εργασιών. Οι ερευνητές μέτρησαν, επίσης, τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων της αποφρακτικής υπνικής άπνοιας, όπως οι διαταραχές της αναπνοής και η μείωση στα επίπεδα οξυγόνου στο σώμα, τα οποία έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζουν την προσοχή και τις ικανότητας της εκτελεστικής λειτουργίας.
Στο τέλος των έξι μηνών, οι συμμετέχοντες της ομάδας άσκησης παρουσίασαν αυξημένη ικανότητας προπόνησης, βελτιώσεις στην ικανότητα του εγκεφάλου να χρησιμοποιεί τη γλυκόζη, μείωση στα συμπτώματα της υπνικής άπνοιας και ενίσχυση της γνωστικής λειτουργίας, με 32% βελτίωση στην προσοχή και την εκτελεστική λειτουργία. Όσοι δεν ασκούνταν δεν βίωσαν κάποια αλλαγή, εκτός από την εξασθένηση στον μεταβολισμό της γλυκόζης από τον εγκέφαλο.
Παρόλο που τα ευρήματα θεωρούνται προς το παρόν προκαταρκτικά, η έρευνα επιβεβαιώνει το γιατί η άσκηση θα πρέπει να προστεθεί στη θεραπευτική στρατηγική για την υπνική άπνοια. Τέλος, είναι εξαιρετικά σημαντική γιατί δείχνει ότι η άσκηση μπορεί να είναι αποτελεσματική στη μείωση του πλεονάζοντος λίπους γύρω από τους αεραγωγούς που καθιστούν δυσκολότερη την αναπνοή τη νύχτα.
