Η Παμ Γουίλις χάζευε το λογαριασμό της στο Facebook το 2019, όταν είδε μια ανάρτηση που επρόκειτο να αλλάξει τη ζωή της. Μια ιστορία για επτά αδερφάκια, από 15 έως 4 ετών, που αφού είχαν χάσει και τους δυο γονείς τους σε τροχαίο δυστύχημα, ζούσαν σε ίδρυμα.
“Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Απλά το ήξερα ότι προοριζόμουν να γίνω η μητέρα τους” σχολιάζει η 50χρονη γυναίκα, που έχει μεγαλώσει ήδη τέσσερα βιολογικά παιδιά, στο Today Parents.
Όταν αποφάσισε να συζητήσει με τον σύζυγό της, Γκάρι, το ενδεχόμενο της υιοθεσίας, “φοβόμουν ότι θα με έλεγε τρελή, γιατί ετοιμαζόμασταν να βγούμε στη σύνταξη”. Αλλά, ανακουφισμένη, διαπίστωσε ότι και εκείνος ένιωθε όπως αυτή. Το ίδιο κιόλας βράδυ, επικοινώνησαν στο τηλέφωνο που υπήρχε στο τέλος του άρθρου. Κάπως έτσι έγιναν τελικά γονείς των παιδιών που, όπως έμαθαν στη διάρκεια της αξιολόγησής τους, κουβαλούσαν ένα τραυματικό παρελθόν, καθώς ακόμα και ενώ οι γονείς τους ήταν εν ζωή, πάλευαν με τις εξαρτήσεις και η οικογένεια είχε βρεθεί πολλές φορές να ζει σε καταυλισμούς αστέγων, αναζητώντας καθημερινά για τροφή.
Όταν αποφάσισε να συζητήσει με τον σύζυγό της, Γκάρι, το ενδεχόμενο της υιοθεσίας, “φοβόμουν ότι θα με έλεγε τρελή, γιατί ετοιμαζόμασταν να βγούμε στη σύνταξη”. Αλλά, ανακουφισμένη, διαπίστωσε ότι και εκείνος ένιωθε όπως αυτή.
“Ήταν εύκολο να δεθούμε με τα μικρότερα παιδιά, που επιθυμούσαν απελπισμένα μια σταθερότητα στη ζωή τους” λέει σήμερα η Παμ. Η καλλιέργεια μιας σχέσης με τα μεγαλύτερα, ωστόσο, είχε περισσότερες δυσκολίες: “Δεν μας εμπιστεύονταν. Ίσως πίστευαν ότι θα τα εγκαταλείψουμε. Πιστεύω ότι είναι δύσκολο να δείξεις εμπιστοσύνη σε κάποιον όταν έχεις στερηθεί τόσα στη ζωή σου. Η Ρούμπι [το μεγαλύτερο κορίτσι] δεν έζησε παιδική ηλικία. Από πολύ μικρή έπρεπε να αναλάβει μητρικό ρόλο”.
“Ένα βράδυ, η 7χρονη Ομπριέλα ήρθε στο δωμάτιό μας” θυμάται η Παμ. Τη ρώτησα: Είδες άσχημο όνειρο; Και εκείνη απάντησε: Όχι, απλά ήθελα να βεβαιωθώ ότι είστε ακόμα εδώ”.
Φυσικά, όλες αυτές οι εμπειρίες είχαν αφήσει το ψυχικό αποτύπωμά τους στα παιδιά. Τους πρώτους έξι μήνες, για παράδειγμα, τα παιδιά αντιμετώπιζαν διαταραχές ύπνου. Είχαν συχνά εφιάλτες. “Ένα βράδυ, η 7χρονη Ομπριέλα ήρθε στο δωμάτιό μας” θυμάται η Παμ. Τη ρώτησα: Είδες άσχημο όνειρο; Και εκείνη απάντησε: Όχι, απλά ήθελα να βεβαιωθώ ότι είστε ακόμα εδώ”.
Αλλά η Παμ και ο Γκάρι δεν σκοπεύουν να πάνε πουθενά. Μάλιστα διοργάνωσαν και μια διαδικτυακή γιορτή υιοθεσίας, την οποία παρακολούθησαν τα τέσσερα βιολογικά παιδιά τους, όλα ενήλικα πλέον. “Μας έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία να γίνουμε γονείς”, λένε για τα επτά παιδιά που έχουν υιοθετήσει και προσθέτουν, συγκινητικά: “Τους δώσαμε μια δεύτερη μαμά και έναν δεύτερο μπαμπά”.
