Στην πρώτη του συνέντευξη μετά την απελευθέρωσή του αυτή την εβδομάδα, ο 28χρονος Έιντεν Άσλιν μίλησε στην κυριακάτικη «Sun» και αποκάλυψε την κόλαση που έζησε στα χέρια των βασανιστών του. Όπως λέει τον μαχαίρωσαν, τον άφηναν νηστικό, τον ανάγκαζαν να ακούει σοβιετικά τραγούδια σε ένα μικροσκοπικό κελί το οποίο ήταν γεμάτο ψείρες και κατσαρίδες.
Η τρομακτική του δοκιμασία έλαβε όταν ο πρώην ιδιοκτήτης της Τσέλσι, Ρομάν Αμπράμοβιτς, μεσολάβησε και έγινε μια ανταλλαγή κρατουμένων.
Ο Έιντεν Άσλιν που επανενώθηκε χθες με τη μητέρα του και την Ουκρανή αρραβωνιαστικιά του, παραδέχτηκε με ανακούφιση: «Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έβγαινα ζωντανός».
Ο γεννημένος στο Notts είχε χτίσει μια νέα ζωή στην Ουκρανία το 2018 – όταν ερωτεύτηκε την Diane Okovyta και εντάχθηκε στους πεζοναύτες. Στη συνέχεια πολέμησε τους Ρώσους μετά την εισβολή τους τον Φεβρουάριο.
Το τάγμα του όμως στριμώχτηκε και ξέμεινε από τρόφιμα και πυρομαχικά κατά την αιματηρή πολιορκία της Μαριούπολης τον περασμένο Απρίλιο. Πριν παραδοθούν, ο Άιντεν τηλεφώνησε στη μητέρα του και την αγαπημένη του: «Ό,τι και να γίνει, θα σε ξαναδώ».
Η αρχή της κόλασης που κράτησε πέντε ολόκληρους μήνες
Από την αρχή φοβήθηκε ότι οι μέρες του θα ήταν μετρημένες. Ο ίδιος θυμήθηκε: «Είχα αρχίσει να ανησυχώ για τον εαυτό μου: “Κοίταξαν το διαβατήριό μου και γρήγορα κατάλαβαν ότι δεν ήταν ουκρανικό. “Ο στρατιώτης ρώτησε στα ρωσικά: “Από πού είσαι;” Του είπα ότι είμαι από τη Μεγάλη Βρετανία και με χτύπησε στο πρόσωπο. Με χώρισαν από τους άλλους και άρχισαν να με ανακρίνουν στο πίσω μέρος ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Πήγα στον διοικητή μου και του είπα: “Κοίτα, θα με συλλάβουν, πιθανότατα θα με σκοτώσουν, θέλω να πεις στην οικογένειά μου όταν βγεις, αν βγεις, ότι τους αγαπώ”».
Ο Έιντεν οδηγήθηκε στο Ντονέτσκ, σε ένα κέντρο κράτησης με κουκούλα στο κεφάλι και ξυλοκοπήθηκε επανειλημμένα με γκλομπ κατά τη διάρκεια της ανάκρισης. Σε κάθε απάντηση που έδινε απαντούσαν με νέο ξυλοδαρμό, ενώ απειλούσαν επίσης να του κόψουν το αυτί. Αφού κατέρρευσε, τον χτύπησαν ξανά στο μέτωπο.
Ο Έιντεν είπε: «Ο αξιωματικός κάπνιζε τσιγάρο και γονάτισε μπροστά μου για να με ρωτήσει: “Ξέρεις ποιος είμαι;” Είπα “όχι” και μου απάντησε στα ρωσικά: “Είμαι ο θάνατός σου”. Είπε: “Είδες τι σου έκανα;”. Έδειξε την πλάτη μου. Μου έδειξε το μαχαίρι του και κατάλαβα ότι με είχε μαχαιρώσει. Στη συνέχεια με ρώτησε: “Θέλεις έναν γρήγορο θάνατο ή έναν όμορφο θάνατο;”. Απάντησα στα ρωσικά, έναν γρήγορο θάνατο. Εκείνος χαμογέλασε και είπε: “Όχι, θα έχεις έναν όμορφο θάνατο… και θα φροντίσω να είναι ένας όμορφος θάνατος”».
Τους επόμενους πέντε μήνες, τον κρατούσαν επί 24 ώρες την ημέρα σε ένα μικροσκοπικό το οποίο ήταν γεμάτο κατσαρίδες και ψείρες.
Όμορφος ή αργός θάνατος;
Του στερούσαν το φως του ήλιου και του επέτρεπαν να βγαίνει έξω μόνο για να γυρίζει προπαγανδιστικά βίντεο και να δέχεται τηλεφωνήματα από το Υπουργείο Εξωτερικών. Οι απαγωγείς του έπαιζαν τον ρωσικό εθνικό ύμνο συνέχεια και τον διέταζαν να σηκωθεί και να τον τραγουδήσει αλλιώς θα τον χτυπούσαν ξανά. Όταν άνοιξαν το κελί, τον διέταξαν να φωνάξει: «Δόξα στη Ρωσία». Τον Μάιο καταδικάστηκε σε θάνατο και του είπαν ότι θα εκτελεστεί.
«Καθ’ όλη τη διάρκεια των πέντε μηνών στην αιχμαλωσία, δεν μπορούσα να κλάψω. Όταν άκουσα ότι μου επιβλήθηκε η θανατική καταδίκη, ήθελα να κλάψω, αλλά δεν μπορούσα. Ήταν κυριολεκτικά θέμα επιβίωσης. Η ζωή σου είναι στα χέρια αυτών των ανθρώπων και κάνεις ό,τι σου λένε να κάνεις ή υφίστασαι τις συνέπειες. Παρά τα όσα περάσαμε, ήξερα ότι αργά ή γρήγορα θα βλέπαμε φως στην άκρη του τούνελ και ότι θα επέστρεφα να δω την σύντροφό μου και την οικογένειά μου».
Η λύτρωση και η απελευθέρωση
Τα νέα που ήλπιζε εδώ και καιρό έφτασαν τελικά αυτή την εβδομάδα, όταν του φόρεσαν κουκούλα, τον έβγαλαν από το κελί του και τον έβαλαν σε ένα φορτηγό με προορισμό το αεροδρόμιο του Ροστόφ στη Ρωσία.
Οι συγκρατούμενοι του – John Harding, 59 ετών, Shaun Pinner, 48 ετών, Dylan Healy, 22 ετών, και Andrew Hill, 35 ετών – ήταν επίσης εκεί.
Οι πέντε Βρετανοί μαζί με τον Μαροκινό Μπραχίμ Σααντούν είχαν κριθεί ένοχοι ότι «ενεργούσαν ως μισθοφόροι και ότι διέπραξαν ενέργειες με στόχο την κατάληψη της εξουσίας και την ανατροπή της συνταγματικής τάξης», μια ποινή που είχαν καταδικάσει τόσο το Κίεβο όσο και η Βρετανία.
«Άκουσα έναν από τους στρατιώτες να λέει “ανταλλαγή”. Άρχισα να ενθουσιάζομαι, αλλά έλεγα συνέχεια στον εαυτό μου: “Σταμάτα, σταμάτα”. “Μπορεί να άκουσα λάθος. Είπαν: “Έχετε ακούσει τα νέα για τη βασίλισσα;”. Το είχα ακούσει στο ραδιόφωνο στο κελί μου λίγες μέρες νωρίτερα και είπα: “Ναι. Ήταν αρκετά συγκινητικό”. Με έβαλαν στο φορτηγό, μου είπαν να πέσω στα γόνατα και μου τύλιξαν με ταινία τους καρπούς και τα μάτια. Μας έδεσαν μεταξύ μας ώστε να μην μπορούμε να κουνηθούμε. Ακόμα δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε, αλλά μετά από αρκετές ώρες φτάσαμε στο αεροδρόμιο».
Η χειραψία και το ευχαριστώ στον Ρομάν Αμπράμοβιτς
Συνέχισε: «Είχα αφαιρέσει την ταινία και προσπαθούσα να επεξεργαστώ πού βρισκόμουν. Κοιτάζω μια ομάδα Σαουδαράβων και ένα από τα παλικάρια λέει: “Αυτός είναι ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς;”. Τότε συνειδητοποίησαν ότι τους είχαν απελευθερώσει. Όταν επιβιβάστηκαν στο αεροπλάνο, ο Αμπράμοβιτς έσφιξε το χέρι του Έιντεν, λέγοντάς του: “Χαίρομαι που είσαι εδώ”».
Και πρόσθεσε: «Καθίσαμε και ο Shaun ήταν δίπλα μου. Ο Αμπράμοβιτς παρακολουθούσε τους πάντες. Ήταν λίγο ντροπαλός και δεν ήθελε να μας ενοχλήσει. Ήταν καταπληκτικό. Πριν από 48 ώρες ήμουν στην απομόνωση, μου φερόταν χειρότερα και από σκύλο και τώρα ήμουν σε ένα αεροπλάνο με ανθρώπους που δεν ήθελαν να μου κάνουν κακό».
Με δάκρυα στα μάτια ο Έινταν, επέστρεψε στο σπίτι της μητέρας του όπου συνάντησε χθες για πρώτη φορά τα μικρά ανίψια του.
«Ο πατέρας μου, ο πατέρας μου, ο πατέρας μου, ο πατέρας μου, ο πατέρας μου, ο πατέρας μου, ο πατέρας μου..: “Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Αμπράμοβιτς από τα βάθη της καρδιάς μου. Είμαι εδώ σήμερα εξαιτίας του και όχι σε αυτό το φρικτό μέρος», είπε ανακουφισμένος ο 28χρονος που δεν πιστεύει ότι είναι ζωντανός.
