Η ψυχολόγος Ξενια Παρασκευοπούλου και η ηθοποιός Πένυ Αγοραστού, μίλησαν στο «Όλα για τη Ζωή μας» και στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη για την προσαρμογή των παιδιών στο σχολείο, αλλα και για τη στάση που οφείλουν να τηρούν οι γονείς στο εν λόγω ζήτημα.
Όλα τα παιδιά περνούν τη φάση – περίοδο προσαρμογής στο σχολείο.
Η κ. Παρασκευοπούλου μίλησε για το ζήτημα που απασχολεί αρκετά τους γονείς.
Το «πρόβλημα» της προσαρμογής, συναντάται κυρίως στις πρώτες τάξεις του σχολείου.
«Δεν θα το έλεγα πρόβλημα. Περίπου το 80% των παιδιών που πάει στο σχολείο πρώτη φορά, μιλώντας για τις πιο μικρές ηλικίας, περνάει το ζήτημα της προσαρμογής. Γι’ αυτό λέμε στους γονείς να δώσουμε χρόνιο και θα νιώσει τ παιδί άνετα κι χαρούμενο στο σχολείο», ανέφερε αρχικά.
«Είναι σημαντικό να καθησυχάσουμε το παιδί ότι, όπου βρίσκεται έχει ασφάλεια, δεν υπάρχει λόγος να φοβάται και ότι θα επιστρέψει στο σπίτι που θα το περιμένουμε εμείς. Συνήθως τα παιδιά έχουν αυτή την αγωνία να αποχωριστούν το σπίτι τους, τη μαμά και τον μπαμπά, το θεωρούν έδρα και το έχουν συνηθίσει. Εάν έχουμε ένα παιδί που δυσανασχετεί και δεν θέλει να πάει στο σχολείο, είναι σημαντικό να συζητάμε με τα παιδιά, να τους εκδηλώνουμε αυτό το συναίσθημα. Τι είναι αυτό που τους προβληματίζει και τους ανησυχεί πάρα πολύ.
Για την στάση των γονέων η κ. Παρασκευοπούλου έδωσε χρήσιμες συμβουλές.
«Παραμένουμε σταθεροί σε μία τυπική περίοδο προσαρμογής, φροντίζουμε το παιδί να διατηρήσει τη ρουτίνα, να πάει στο σχολείο και να παραμείνει εκεί τις ώρες που είναι υποχρεωμένο βάσει της εκπαίδευσης», τόνισε η ειδικός.
«Περίοδο προσαρμογής περνούν και οι γονείς. Πέραν της προσωπικότητας του παιδιού που παίζει καθοριστικό ρόλο, υπάρχει και η προσωπικότητα του γονέα. Θα πρέπει πρώτα ο γονέας να νιώθει ασφαλής για το περιβάλλον που έχει εμπιστευθεί το παιδί του και μετά με χαρά, πρώτα εκείνος να αφήνει το παιδί του να πάει στο σχολείο. Το χαιρετά με χαμόγελο και του λέει «θα τα πούμε το μεσημέρι». Κατά κανόνα, ένα μέσο παιδάκι μέσα στον μήνα θα έχει προσαρμοστεί. Παίζει ρόλο και η ένταση του συναισθήματος, πόσο έντονα το παιδί δυσφορεί», πρόσθεσε η κ. Παρασκευοπούλου.
«Ο χρόνος είναι σχετικός και παίζουν πολλά ρόλο. Είναι σημαντικό ο γονέας να παρατηρήσει την ένταση του συναισθήματος. Είναι κλιμακούμενη από μέρα σε μέρα; Εμφανίζει ψυχοσωματικά συμπτώματα; Είναι παιδί που παρατηρήσουμε ότι είναι παιδί που δεν θέλει να κάθεται στην τάξη και να είναι έξω; Συνεπώς, δεν είναι μόνο ο χρόνος, αλλά και όλα τα υπόλοιπα», είπε σχετικά με τους παράγοντες προσαρμογής των παιδιών.
«Όταν έχουμε παιδάκια στην βρεφική ηλικία, το να το πάρεις νωρίτερα στο σπίτι μπορεί και να είναι επιτρεπτό. Από το νήπιο και το δημοτικό σίγουρα δεν είναι ενδεδειγμένος τρόπος το να το πάρεις από το σχολείο. Μόνο εάν υπάρχει κάτι άλλο πιο ιδιαίτερο και άλλοι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες επηρεάσουν το παιδί στην προσαρμογή του», κατέληξε.
