Η αστική Δημοκρατία δίνει τη δυνατότητα, έστω και με τη συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία να καταθέσει ο πολίτης την άποψή του για το τι ορίζει αυτός ως αισθητική του βίου του.
Οι επαναλαμβανόμενες εκλογικές διαδικασίες του έτους που διανύουμε (εθνικές εκλογές, αυτοδιοικητικές εκλογές, ανάδειξη του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης) τεκμηριώνουν την άποψη ότι η μηντιακή καθημερινότητα είναι αυτή που διαμορφώνει το όλον. Οι πολίτες του καναπέ κατά μία κοινωνιολογική προσέγγιση αδιαφορούν για το θέαμα της συμμετοχής και ενδιαφέρονται για το θέαμα της πολιτικής της οθόνης.
Στην Αθήνα, στην πρωτεύουσα της Ελληνικής Προεδρευομένης Δημοκρατίας συμμετείχαν στις εκλογές μόλις το 32,32%. Στη Θεσσαλία, στο Δήμο του Βόλου , ένας τύπος της νύχτας επανεκλέγεται και στη νικητήρια ομιλία του συμπεριφέρεται ομοφοβικά και το πλήθος αλλαλάζει για τον “ηγέτη” του. Οι κομματικοί μηχανισμοί συνδιαλέγονται κάτω από το τραπέζι για τις κομματικές τους επιδιώξεις και οι ενεργοί ψηφοφόροι απορούν για τα αποτελέσματα. Το επίσημο ΚΚΕ δίνει γραμμή στην Αθήνα του δεξιού Κ. Μπακογιάννη και στην πλημμυρισμένη Θεσσαλία του δεξιού Κ. Αγοραστού για άκυρο ή λευκό και στην Πάτρα του κομμουνιστή Κ. Πελετίδη, καλεί όλους τους ψηφοφόρους να στηρίξουν τη Λαϊκή Συσπείρωση. Υπάρχουν δύο αλήθειες που κομίζει η πολιτική αισθητική του εικοστού αιώνα.
Η πρώτη είναι ότι η ελληνική κοινωνία είναι βαθιά συντηρητική (ανεξαρτήτως τι κόμμα ψηφίζει ο πολίτης) και πολύ μακριά από τη σύγχρονη Ευρωπαϊκή λογική. Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι η αναξιοκρατία, το ρουσφέτι, η εξαθλίωση, οι αρπαχτές από τους ημετέρους, οδήγησαν κυρίως τους νέους στην άρνηση της συμμετοχής στις εκλογικές διαδικασίες.
Βρισκόμαστε στο βαθύτερο σκοτάδι, λίγο πριν ξημερώσει, όπως έλεγε και ο πνευματικός μου πατέρας Αντώνης Σαμαράκης. Οι πολίτες πλέον δεν εκπαιδεύονται από το σχολείο, αλλά από την οθόνη του “Τικ Τοκ”. Η μηντιακή πλύση εγκεφάλου που γίνεται με στόχευση την αλλοίωση της αισθητικής της καθημερινότητας βρίσκει έδαφος εφαρμογής.
Οι αντιστάσεις σχεδόν ανύπαρκτες, ο πνευματικός κόσμος σε ανυπαρξία και σε βαθειά εσωστρέφεια και οι κομματικοί σχηματισμοί πολύ πίσω από τις εξελίξεις Η ύβρις με την αρχαιοελληνική έννοια είναι καθεστώς και ο λαϊκισμός με την έννοια της Δημοκρατίας είναι η αλήθεια της καθημερινότητάς μας. Η διγλωσσία και οι κυβιστήσεις των διοικούντων μία πραγματικότητα. Οι καρέκλες που διανέμουν εξουσία και χρήμα δημόσιο περιζήτητες. Η ανυπαρξία ηγετών εμφανέστατη. “Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ” έγραψε ο Νίκος Γκάτσος και συμπληρώνω: Μπορεί να αλλάξει αυτός ο κόσμος, απλά αργεί ακόμα να ξημερώσει. Καλή ψήφο σε όσους ψηφίζουμε την επόμενη Κυριακή για τον ΤΟΠΟ μας για τον ΔΗΜΟ μας. Άλλωστε η τοπική αυτοδιοίκηση ιστορικά και επί τουρκοκρατίας σε κάθε κοινωνία έδινε λύσεις για τον τόπο της.
Ξημερώματα της 9ης Οκτωβρίου του 2023 Αντώνης Δ. Σκιαθάς
