Κάθε δρόμος μετριέται και σε μέτρα, αλλά αποδίδει μονάχα με μέτρο.
Ξεκινώντας να τρέχω συστηματικά, το μακρινό 1995, η μοναξιά του ερασιτέχνη δρομέα και η κατακραυγή προς αυτόν ήταν τεράστιες. Βλέπεις δεν υπήρχαν παρά ελάχιστοι λαϊκοί αγώνες μέσα στο ημερολογιακό έτος, από 5 χιλιόμετρα έως και μαραθώνιους, συνήθως σε τερέν ασφάλτινα, σπανιότερα σε χωμάτινα ή και πιο ανώμαλα.
Εκτοτε έχει διανυθεί τεράστια «απόσταση» έως την εποχή μας, εποχή πλήθους λαϊκών ή συνδυαστικά λαϊκών κι επαγγελματικών αγώνων ανά εβδομάδα, ασφάλτου, βουνού ή και υπεραπόστασης.
Για τους περισσότερους δρομείς, ερασιτέχνες και μη, το τρέξιμο αποστάσεων ξεκίνησε με στόχο τη ψυχοσωματική υγεία, ακολούθως μεταβλήθηκε έως και σε ανελέητο ανταγωνισμό ή, έστω, συναγωνισμό και οδηγήθηκε τελικά σε μια τεράστια υπερβολή δίχως αρχή και τέλος.
Οι ελάχιστοι δρομείς του παρελθόντος μετατράπηκαν, με τα χρόνια, σ’ εκατομμύρια, που συνωστίζονται πλέον στις εκκινήσεις των εκατοντάδων και ποικίλων αγώνων. Οι εταιρείες αθλητικού εξοπλισμού άρχισαν να «τρίβουν» τα χέρια τους, οι διοργανωτές αγώνων – πρόσωπα ή σύνολα – θησαύρισαν και τι άλλο…, χάθηκε – ελπίζω όχι δίχως επιστροφή – το μέτρο.
Εάν εκλάβουμε ως αφετηρία, για την ενασχόληση με αυτό το ολοκληρωμένο και όμορφο είδος άσκησης, την υγεία, αυτή βάλλεται, πλέον, ποικιλοτρόπως.
Στη βάση της αρχαιοελληνικής έννοιας του μέτρου και του ολυμπιακού ιδεώδους, η άμιλλα, ο σεβασμός στον αντίπαλο, η υστεροφημία, η εκεχειρία θεωρούνται, πλέον, παρωχημένα.
Το τρέξιμο δεν είναι πια η ιστορική «ακολουθία» της προσπάθειας του πρωτόγονου να εξασφαλίσει τροφή κι επιβίωση ή του πρώτου παιχνιδιού που υιοθέτησε καθένας μας ως νήπιο. Κατέστη μέσο προβολής, διασκέδασης απωθημένων, μόδα.
Η τεχνολογία το απογείωσε και δημιούργησε «κοινωνικά» δίκτυα δρομέων, οι αναρτήσεις των οποίων μεγιστοποιούν τον ανταγωνισμό μεταξύ τους. Ειδικά σκευάσματα υποκαθιστούν το νερό και κανένα κομμάτι μπανάνα ή πορτοκαλιού με τα οποία τροφοδοτούνταν οι παλαιότεροι δρομείς, πρωτίστως του μαραθωνίου. Ακόμη και αναβολικά αλλοιώνουν την προσπάθεια και τ’ αποτελέσματα λαϊκών αγώνων!
Το κείμενό μου θα μπορούσε να συνεχιστεί και με άλλα δεινά που υφίστανται οι σύγχρονοι δρομείς, αλλά ο στόχος μου είναι άλλος. Ν’ αναδείξω, με την όποια εμπειρία μου ως ερασιτέχνης δρομέας, πως κάθε δρόμος, που μετριέται σε μέτρα, χιλιόμετρα, μίλια, αποδίδει μονάχα με την υιοθέτηση του μέτρου. Φυσικά το μέτρο δεν είναι μια έννοια με σαφήνεια προσδιορισμένη και κοινή για όλους. Αλλο το μέτρο του πρωτάρη, του μαθουσάλα, του προπονημένου, του απροπόνητου, του ταλαντούχου, του «εργάτη».
