Μοιάζουν με πιγκουίνους, με τη διαφορά ότι μπορούν να πετάξουν, είναι ντυμένοι και εκείνοι με παρόμοιο… σμόκιν, αφού τα φτερά τους είναι μαύρα και λευκά, είναι εξαιρετικοί κολυμβητές και δύτες και μοιάζει σαν να «πετούν» στο νερό. Οι αλκίδες της οικογένειας Alcidae συναντώνται στο βόρειο ημισφαίριο και ξεχωρίζουν μεταξύ άλλων για το αδέξιο περπάτημά τους.
Το πιθανότερο είναι να μη μας απασχολούσε το είδος, αν ειδικοί δεν παρατηρούσαν για πρώτη φορά το φαινόμενο μαζικών θανάτων των πτηνών.
Ήταν το 2020 όταν μέλη της Ομάδας Έρευνας Παράκτιων Παρατήρησης και Θαλάσσιων Πτηνών των ΗΠΑ εντόπισαν για πρώτη φορά 62.000 νεκρά πτηνά κατά μήκος των δυτικών ακτών και της Αλάσκας σε ένα μόλις χρόνο. Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις τα νεκρά πτηνά ήταν περισσότερα κατά 1.000 φορές από το μέσο όρο.
Εντούτοις, τότε οι ειδικοί δεν είχαν υπολογίσει τις επιπτώσεις που μπορεί να είχε στα θαλασσοπούλια θαλάσσιο κύμα καύσωνα που παρατηρήθηκε το διάστημα 2014-16.
Έπειτα από μελέτη 13 αποικιών οι ειδικοί κατέληξαν ότι το μέγεθός τους στον Κόλπο της Αλάσκας μειώθηκε κατά το ήμισυ μετά το θαλάσσιο κύμα καύσωνα, ενώ σε άλλες στη Βερίγγειο Θάλασσα η πτώση ήταν ακόμη πιο σημαντική αφού άγγιξε το 75%.
Η επικεφαλής της έρευνας και βιολόγος, Χέδερ Ρένερ, υπολογίζει ότι 4 εκατομμύρια έχασαν τη ζωή τους, περίπου το μισό του συνολικού πληθυσμού και προς το παρόν δεν έχει παρατηρηθεί ανάκαμψη.
Το φαινόμενο της ακραίας ζέστης παρατηρήθηκε στο βορειοανατολικό Ειρηνικό Ωκεανό από τα τέλη του 2014 έως το 2016, επηρεάζοντας τον καιρό και τα παράκτια θαλάσσια οικοσυστήματα από την Καλιφόρνια έως την Αλάσκα. Καθώς η παραγωγικότητα των ωκεανών μειώθηκε, επηρέασε την προσφορά τροφής για κορυφαία αρπακτικά, συμπεριλαμβανομένων των πτηνών αυτών, των θαλάσσιων θηλαστικών και ψαριών.
Συνήθως έπειτα από φαινόμενα τέτοιου τύπου χρειάζονται περίπου τρία χρόνια για να ανακάμψει ο πληθυσμός των ζώων, ωστόσο το γεγονός ότι ακόμα δεν παρατηρείται αύξηση στον αριθμό τους ανησυχεί τους ειδικούς.
