Δύο φορές σε 96 κρίσιμες ώρες του Μάρτη. Στην κορύφωση του… πολέμου των 77 ημερών. Ισάριθμες σημαντικές και δύσκολες νίκες, δίχως παθητικό. Δύο καταπληκτικά παιχνίδια από τον μετρ τους είδους Σωκράτη Παπασταθόπουλο. Και διάφορες σκέψεις για την χρησιμότητα άλλων ποδοσφαιριστών –όπως ο Χοσέ Χολέμπας- που θεωρητικά ετοιμάζονται να κλείσουν τον κύκλο τους.
Τα τελευταία αποτελέσματα Πέμπτης-Κυριακής για τους νταμπλούχους, πριν από την εθνική διακοπή. Στο Emirates με την Άρσεναλ. Στο Καραϊσκάκη με τον Άρη, όπου προέκυψε μια παρτίδα 50+ λεπτών «με παίκτη λιγότερο». Ή αλλιώς: η πρώτη φορά που ο οργανισμός Ολυμπιακός συντονισμένα υπό τον Πέδρο Μαρτίνς επιχειρεί να σπάσει ένα ταμπού από εκείνα που (ίσως τον) καθυστερούν: ειδικά στην επιθυμία του για το παραπάνω στην Ευρώπη.
Η απόπειρα να προσθέσει στο playbook τον σχηματισμό με 3 κεντρικούς αμυντικούς.
Πριν από λίγο ολοκληρώθηκε η προπόνηση στον Ρέντη. Έγινε και η δοκιμή 11άδας για το αυριανό αντάμωμα με την ΑΕΚ. Η επιλογή του κόουτς: Ξανά σχήμα με 3 κεντρικούς αμυντικούς. Και με τον Ρούμπεν Σεμέδο να προστίθεται στην ευθεία του Σωκράτη και του Ουσεϊνού Μπα. Κλασικό 3-4-2-1. Με τον Θανάση Ανδρούτσο και τον Χοσέ Χολέμπας σε ρόλους full-back (εκτός αποστολής ο τιμωρημένος Κένι Λαλά και ο «άδειος» Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ). Και τους Γιαν Εμβιλά και Μαντί Καμαρά στη μεσαία γραμμή.
Αν όντως πρόκειται για την αυριανή 11άδα; Θα φανεί στη σκηνή. Αν δεν δοκιμάσεις στη προπόνηση που θα το κάνεις. Δεν είναι λοιπόν αυτό που έχει σημασία. Αυτό που πραγματικά αξίζει κανείς να «μετρήσει» είναι πως ο Πορτογάλος τεχνικός και τον Απρίλη έχει στο μυαλό του αυτόν τον σχηματισμό. Σε μια περίοδο που δεν τον «ζορίζουν» πλέον ειδικές καταστάσεις όπως τραυματισμοί κλπ.
Τον Μάρτη οι 3 στόπερ ήρθαν στο προσκήνιο από ανάγκη. Οι διαδοχικοί τραυματισμοί. Η εικόνα με την Άρσεναλ στο Καραϊσκάκης, το –εκ του αποτελέσματος- λάθος της μετατόπισης του Εμβιλά από τη μεσαία γραμμή, το πλάνο για τη ρεβάνς. Εκείνη η τριλογία ήταν που έβαλε στο τραπέζι τα νέα δεδομένα. Τον Απρίλη είναι επιλογή. Και αυτή η διαφορά σίγουρα δεν περνά απαρατήρητη.
Για να είμαστε βεβαίως τυπικοί: Για πρώτη φορά ο Ολυμπιακός φλέρταρε με την ιδέα των 3 κεντρικών αμυντικών από τη φάση των ομίλων του Champions League. Το έκανε κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι. Τον Μάρτη ήταν η πρώτη φορά που έδειξε πραγματικά ταιριαστό. Πιθανότατα ελέω Σωκράτη που σαν «κόλλα» ταίριαξε όλα τα κομμάτια. Και ίσως αυτή η διαφορά να είναι που το κρατά «επίκαιρο». Και για το τελευταίο κομμάτι της σεζόν. Ίσως και για τον αγωνιστικό σχεδιασμό της επόμενης σεζόν.
Στο Λονδίνο το τρίγωνο ήταν Μπα, Σωκράτης, Χολέμπας (που μακάρι με έναν τρόπο να ήταν 32 και να μην έκλεισε τον Ιούνιο τα 37). Εμβιλά-Καμαρά στη μεσαία γραμμή. Ανδρούτσος και Ρέαμπτσιουκ στον ασβέστη. Τώρα ο Χολέμπας θα πάει να καλύψει το «κενό» του Μολδαβού και στη τριάδα θα προστεθεί ίσως ο σημαντικότερος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται στα μέρη μας την τελευταία διετία: Ο Σεμέδο.
Το σχήμα στο Emirates δεν λειτούργησε παθητικά. Αντίθετα βοήθησε τον Ολυμπιακό να σκαρφαλώσει 60-65 λεπτά στον ρυθμό της Άρσεναλ, αποτρέποντας τους Άγγλους σε κάτι παραπάνω από δύο-τρεις σημαντικές στιγμές ως εκεί. Λιγότερες τέλος πάντων από τις δικές του. Οι συσχετισμοί άλλαξαν μετά την –ανόητη- αποβολή του Μπα. Αυτή είναι μια απόδειξη πως 3 στόπερ δεν σημαίνουν και ένα… πούλμαν μπροστά από την εστία, όπως οι περισσότεροι νομίζουν. Ακόμη και σε ματς με ποιοτικότερες ομάδες.
Ο Ολυμπιακός εδώ και χρόνια ψάχνει (και σε ένα βαθμό πετυχαίνει) κάτι πολύ δύσκολο. Να διατηρεί ταυτόχρονα ένα αγωνιστικό «προφίλ» σε Ελλάδα και Ευρώπη. Συμβαίνει από την εποχή του Ερνέστο Βαλβέρδε που πρώτος κατάλαβε ότι δεν μπορεί οι Ερυθρόλευκοι να θέλουν να μοιάζουν με… δύο διαφορετικές ομάδες στην ίδια σεζόν. Το διαδοχικό ποντάρισμα σε καλούς Ισπανούς και Πορτογάλους προπονητές έχει δώσει μια τέτοια «φόρμουλα» στο πέρασμα των χρόνων. Κάποια στιγμή όμως οι Πειραιώτες φτάνουν στα νοκ άουτ, καλούνται να παίξουν αυτό το ποδόσφαιρο με ομάδες που έχουν περισσότερες ικανότητες και αυτό σχηματίζει συγκεκριμένες συνθήκες. Έτσι γίνεται 9 φορές στις 10 όταν ο άλλος έχει 3-4-10 φορές μεγαλύτερη χρηματιστηριακή αξία ρόστερ.
Είναι λοιπόν η μέθοδος των τριών κεντρικών αμυντικών, μια από εκείνες που μπορούν αυτή την πρόκληση να την φέρουν πιο κοντά στα μέτρα των νταμπλούχων; Μπορεί αυτή η σκέψη με τις ανάλογες κινήσεις το καλοκαίρι στο μεταγραφικό παζάρι να προστεθεί στο οπλοστάσιο; Θα φανεί. Το σίγουρο είναι πάντως ότι κάτι που δεν υπήρχε ούτε σαν σκέψη, πλέον υπάρχει. Και στον προπονητή αρέσει. Σε εκείνον που ετοιμάζεται ήδη για το chapter 4.
to10.gr
