Αυτό που γίνεται στην Πάτρα έξω από τους κάδους της ανακύκλωσης (αλλά και στους κάδους σκουπιδιών), δεν ξέρουμε να συμβαίνει σε τόσο μεγάλο βαθμό σε άλλες πόλεις.
Μπορεί να βρει κανείς εκεί τα πάντα. Από πεταμένους καναπέδες, τηλεοράσεις, ψυγεία, κουζίνες έως και λεκάνες τουαλέτας. Οι Πατρινοί έχουν περάσει τις γωνίες αυτές και τα σημεία με τους κάδους ως χωματερές ποικίλης χρήσης, πετώντας εκεί ότι τους καπνίσει.
Αρκεί να το ξεφορτωθούν από το σπίτι τους ή από το μαγαζί τους. Αυτή δυστυχώς είναι η νοοτροπία που μας χαρακτηρίζει ως πολίτες. Μια νοοτροπία που δείχνει ότι δεν αγαπάμε την πόλη μας, ούτε νοιαζόμαστε για την εικόνα της.
Κατά προέκταση δεν μας ενδιαφέρει το συνολικό καλό και για αυτό η Πάτρα σε πολλά σημεία της είναι σε αυτή την κατάσταση. Ο δήμος έχει υπηρεσία που την καλείς και μπορεί να έρθει με το φορτηγό της να μαζέψει ότι αφήνουμε στους κάδους και δεν μας χρειάζεται.
Μπορεί να αργεί να φτάσει, αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία. Σημασία έχει ότι λίγοι από εμάς μπαίνουμε στον κόπο για να πάρουμε τηλέφωνο.
Μας αρκεί να το ξεφορτωθούμε. Μάλλον στην Πάτρα έχουμε μπερδέψει την έννοια της ανακύκλωσης. Για την ιστορία τα λάστιχα και τα στρώματα της φωτογραφίας είναι έξω από κάδο στην περιοχή των Μποζαϊτίκων.
Αν όμως δώσουμε λίγη σημασία θα διαπιστώσουμε ότι τέτοιες εικόνες συναντάμε παντού στην Πάτρα, τόσο στο κέντρο, όσο και στις συνοικίες.
(Η φωτογραφία είναι της Δάφνης Κοσμίδου).
