Ένας απλός τρόπος για να αξιολογήσουμε την προσπάθειά μας κατά τη διάρκεια της προπόνησης π.χ. του τρεξίματος είναι να μιλήσουμε δυνατά, χωρίς όμως να σταματήσουμε ό,τι κάνουμε.
Εάν η ομιλία μας είναι πολύ εύκολη και αβίαστη, τότε δεν προσπαθούμε πολύ και πρέπει να αυξήσουμε την ένταση.
Εάν μιλάμε με λίγη προσπάθεια, τότε βρισκόμαστε σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο όπου μπορούμε να συνεχίσουμε για αρκετά λεπτά ακόμη – εάν όμως έχουμε περιττά κιλά τότε δεν αποκλείεται να κουραστούμε μέσα σε λιγότερο από δέκα λεπτά.
Εάν μπορούμε να πούμε μόνο λίγες και κοφτές λέξεις, τότε η ένταση της άσκησής μας είναι μέτρια προς υψηλή και προσεγγίζει – αλλά δεν φτάνει – τα όρια της αντοχής μας. Καλό είναι να φτάνουμε σε αυτό το επίπεδο για τουλάχιστον σαράντα λεπτά σε εβδομαδιαία βάση.
Εάν μας έχει κοπεί η ανάσα και δεν μπορούμε να αρθρώσουμε λέξη, τότε γυμναζόμαστε σε υψηλή ένταση την οποία δεν θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε για περισσότερο από λίγα λεπτά, εκτός αν είμαστε… πρωταθλητές. Επίσης όσο πιο αρχάριοι είμαστε τόσο γρηγορότερα θα λαχανιάσουμε.
