Ο Πυργιώτης Λάμπης Γάσπαρης, ο πασίγνωστος σαξοφωνίστας που διατηρούσε και κατάστημα χρωμάτων απεβίωσε χθες το πρωί σε ηλικία 73 ετών μετά από σύντομη μάχη που έδωσε για ν’ αντιμετωπίσει την επάρατο.
Εν ζωή ο Λάμπης έλαμπε από Χαρά, και το βαπτιστικό του όνομα, ταίριαζε απόλυτα με το χαρακτήρα του. Άνθρωπος γνήσιος, με μπέσα όπως έλεγαν οι παλιοί, ανοικτόκαρδος, με ενδιαφέρον για τον άλλον χωρίς πονηριές και περιστροφές. Πυργιώτης απ’ το παλιό καλούπι, αξιοπρεπέστατος ,με τον κόσμο να τον έχει σε μεγάλη εκτίμηση. Στη γειτονιά Εθνικής Αντίστασης και Παπαφλέσσα γωνία υπήρξε φάρος πολιτισμού, μουσικής, εγκαρδιότητας, αγάπης, υπόδειγμα φιλόζωου με την αδυναμία του, τον «Ρίκο», τον γάτο του που ένιωθε ζεστασιά και σιγουριά απ’ το χάδι του.
Με αυξημένη συναισθηματική νοημοσύνη, αγωνιστής μα και σχεσιοδυναμικός ο Λάμπης, με την σύζυγό Τάνια δημιούργησαν ωραία οικογένεια αποκτώντας τρία υπέροχα κορίτσια, τη Δήμητρα σύζυγο Χρήστου Δρακόπουλου, τη Σούλα και την Μαρία.
Χαρακτηριστικό Πυργιωτόπουλο, από μικρός λάτρεψε τη μουσική. Η κλίση του τον οδήγησε στη Φιλαρμονική Πύργου – στο κτίριο της οδού Συλλαϊδοπούλου – εκεί όπου ανακάλυψε τα σύμβολα της μουσικής. Η σημειογραφία αναπαράστασης, το τονικό ύψος, η διάρκεια ενός ήχου, οι νότες της μουσικής τον χαρακτήρισαν στη ζωή του.
Απόλυτο μουσικό αυτί, ανά πάσα στιγμή κουρδισμένος με αντίληψη κάθε νότας, τονικού ύφους και συγχορδίας. Καλλιέργησε τις ικανότητές του ως προς την τονικότητα, που τον έκανε να απογειώνει το σαξόφωνό του, ενίοτε το κλαρίνο. Χιλιάδες τραγούδια πέρασαν απ’ τα δάκτυλά του, απελευθερώθηκαν καταπληκτικοί ήχοι απ’ το συνδυασμό εκπνοής και μικροκίνησης των δακτύλων του. Για το παίξιμό το, στα πνευστά όργανα, ειδικοί και επαγγελματίες, επώνυμοι του είδους, υποκλίνονταν στο αυθεντικό του ταλέντο.
Μπορούσε να παίξει με άνεση όλα τα είδη του σαξόφωνου. Πρωταγωνιστής σ’ όλα τα μουσικά σχήματα που δημιουργήθηκαν σε επίπεδο πάρα πολύ υψηλό. Αγαπήθηκε απ’ όλους τους συναδέλφους του για το ομαδικό του πνεύμα και το χιούμορ που διέθετε.
Λατρεύτηκε για τους ήχους που συγκινούσαν και τις πλέον σκληρές καρδιές. Η φωνή του ακούστηκε σε δεκάδες μαγαζιά διασκέδασης, εκατοντάδες γάμους, αρραβώνες, συναυλίες, καντάδες, εκδηλώσεις, σαλόνια, παρελάσεις, χαρές, στο γήπεδο, παντού.
Αλησμόνητη έχει μείνει η προ ετών, τραγουδιστική βραδιά μπροστά απ’ το μαγαζί του, που ανάγκασε τους γείτονες να κατέβουν και με πιτζάμες για να τραγουδήσουν μαζί του το τραγούδι «υπάρχουν και καλά παιδιά»
Ο εκλιπών υπήρξε φανατικός φίλαθλος του Πανηλειακού και μέλος της ορχήστρας, που κατέγραψε για πρώτη φορά τον ύμνο της ομάδας. Ως επιμύθιο του αφιερώνουμε τους στίχους του επιστήθιου φίλου του Γιώργου Σπυρόπουλου και τραγουδιστή «Του Πύργου είσαι το καμάρι, το καύχημά μας το τρανό…»
