Την Κυριακή 06 Απριλίου 2025 μαθητές και μαθήτριες του Γυμνασίου Σαραβαλίου από την Α΄, Β΄ και Γ΄ τάξη, μαζί με τρεις εκπαιδευτικούς και δύο συνοδούς γονείς, πραγματοποίησαν εκπαιδευτικό ταξίδι στο Εξωτερικό και, πιο συγκεκριμένα, στην Ιταλία, Ελβετία και Γαλλία, στο πλαίσιο ευρωπαϊκών δραστηριοτήτων, με βασικό προορισμό το πειραματικό κέντρο πυρηνικών ερευνών CERN στη Γενεύη της Ελβετίας, που ειδικεύεται στη σωματιδιακή φυσική.
Μια επίσκεψη των μαθητών/τριών του σχολείου στο CERN κρίθηκε τόσο από τον Διευθυντή του σχολείου και αρχηγό της αποστολής, κ. Γιωτόπουλο Γεώργιο, όσο και από τον Σύλλογο Διδασκόντων/ουσών, ότι αποτελεί μια μοναδική εμπειρία που τους/τις εισάγει στον κόσμο της επιστήμης και της τεχνολογίας, καθώς τους δίνει την ευκαιρία αφενός να γνωρίσουν τη δομή της ύλης, τις θεμελιώδεις δυνάμεις του Σύμπαντος και τη λειτουργία του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), και αφετέρου να καλλιεργήσουν την επιστημονική τους σκέψη κατανοώντας έννοιες, όπως η ενέργεια και η μάζα.
Στην εκπαιδευτική μετακίνηση, διάρκειας επτά ημερών (συμπεριλαμβανομένου του ταξιδιού με το πλοίο προς και από την Ανκόνα), συμμετείχαν είκοσι τρεις μαθητές/τριες και από τις τρεις τάξεις του Γυμνασίου. Αρχηγός της αποστολής ήταν ο κ. Γιωτόπουλος Γεώργιος, ΠΕ84 Ηλεκτρονικών – ΠΕ40 Ισπανικής Φιλολογίας, Διευθυντής του σχολείου και Συντονιστής της Εκπαιδευτικής Επίσκεψης στο CERN και συνοδοί εκπαιδευτικοί, η κ. Γκενεράλη Αγγελική, ΠΕ02, και η κ. Παολίνου Ελευθερία, ΠΕ05. Την αποστολή συνόδευσαν οι κ. Αθανασόπουλος Ευάγγελος και κ. Καφεντζής Ηλίας, γονείς συμμετεχόντων/ουσών στην Εκπαιδευτική Επίσκεψη μαθητών/τριών.
Έτσι λοιπόν με σύμμαχο έναν καταπληκτικό καιρό και με μια μόνιμη Άνοιξη στην καρδιά ξεκινήσαμε το ταξίδι μας… Μετά από ένα διασκεδαστικό ταξίδι στο πλοίο, το απόγευμα της Δευτέρας 07 Απριλίου αποβιβαστήκαμε στο όμορφο λιμάνι της Ανκόνα (Ancona) – με τα επιβλητικά κτίρια και την εντυπωσιακή αψίδα προς τιμήν του αυτοκράτορα Τραϊανού – και κατευθυνθήκαμε προς την Κρεμόνα (Cremona) (το ιστορικό της κέντρο αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό και διαθέτει πλούσιο πολιτισμικό υπόβαθρο, κυρίως γύρω από τη μουσική, καθώς στο παρελθόν υπήρξε κέντρο κατασκευαστών μουσικών οργάνων), όπου διανυκτερεύσαμε.
Πρωί πρωί την επόμενη ημέρα, Τρίτη 08 Απριλίου, βάλαμε πλώρη για την μαγευτική Ελβετία, τον βασικό προορισμό του ταξιδιού μας. Μετά από μια σύντομη στάση στην πόλη Αόστα (Aosta), πόλη της Ιταλίας στις Ιταλικές Άλπεις, βορειοδυτικά του Τορίνο, μπήκαμε στη σήραγγα του Λευκού όρους (Mont Blanc), του μεγάλου ορεινού όγκου των Δυτικών Άλπεων, που περιλαμβάνει την τρίτη ψηλότερη κορυφή της Ευρώπης με ύψος 4.808 μ., η οποία αποτελεί το σύνορο μεταξύ Γαλλίας και Ιταλίας, ενώ ολόκληρο το όρος βρίσκεται στα σύνορα 3 κρατών: της Γαλλίας, της Ελβετίας και της Ιταλίας.
Πρώτος σταθμός της ίδιας ημέρας, το Κάστρο του Σιγιόν (Château de Chillon), που βρίσκεται στις ακτές της Λίμνης Λεμάν ή, αλλιώς, της Λίμνης της Γενεύης (Lac Leman ή Lac de Genève) (πρόκειται για τη δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη γλυκού νερού στην κεντρική Ευρώπη, μετά από τη λίμνη Μπάλατον), στο Βεϊτώ, πόλη βρισκόμενη ανάμεσα στο Βιλνέβ και το Μοντρέ της Ελβετίας. Μακρόστενου σχήματος, το κάστρο έχει 110 μέτρα μήκος και 50 μέτρα πλάτος, με τον πύργο του να βρίσκεται σε ύψος 25 μέτρων πάνω από το έδαφος, και αποτελεί ένα σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο που έχει κατηγοριοποιηθεί ως ιστορικό μνημείο. Στη συνέχεια, με προορισμό τη Λωζάνη, περάσαμε από το κοσμοπολίτικο Μοντρέ (Montreux), μία από τις πιο όμορφες Ελβετικές πόλεις στις όχθες της λίμνης της Γενεύης, που έχει ξεχωριστή θέση στην παγκόσμια ιστορία του 20ού αιώνα, καθώς εκεί υπεγράφη η διεθνής συνθήκη για τη ρύθμιση του διάπλου (όπως μετονομάστηκε το δικαίωμα της αβλαβούς διελεύσεως των πλοίων στα στενά των Δαρδανελίων) από τη Μεσόγειο στον Εύξεινο Πόντο. Στη Λωζάνη επισκεφτήκαμε το Ολυμπιακό Μουσείο, που ιδρύθηκε το 1993 από τη ΔΟΕ (Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή), η οποία εδρεύει στη Λωζάνη (Ολυμπιακή Πρωτεύουσα) για περισσότερα από 100 χρόνια. Το Μουσείο, που αντικατοπτρίζει την ποικιλομορφία του Ολυμπισμού και αποτελεί ένα διασκεδαστικό και διαδραστικό μέρος για να εξερευνήσουν τα παιδιά και να μυηθούν στην ιστορία των σπουδαίων αγώνων ενώ διασκεδάζουν, είναι πλήρως εξοπλισμένο με σύγχρονες εγκαταστάσεις που εξασφαλίζουν την καλύτερη δυνατή εμπειρία για τους επισκέπτες. Έργα τέχνης ανάμεσα σε ολυμπιακά ρεκόρ και μοναδικά εκθέματα φέρνουν μνήμες από την ιστορία του σπουδαίου αυτού γεγονότος. Η μόνιμη συλλογή δεν είναι το μοναδικό σημείο αναφοράς του Μουσείου, που διοργανώνει τακτικά περιοδικές εκθέσεις. Σε ένα καταπράσινο περιβάλλον με εκπληκτική θέα στη Λίμνη της Γενεύης και τις Άλπεις, το Ολυμπιακό Μουσείο και το εξωτερικό πάρκο, διάσπαρτο με έργα τέχνης που έχουν ως θέμα τον αθλητισμό, αποτίνει φόρο τιμής στον κόσμο του αθλητισμού, υπενθυμίζοντας στους επισκέπτες ότι η τέχνη και ο Ολυμπισμός συμβαδίζουν από τη γέννηση των Αγώνων.
Μετά την επίσκεψη στο Ολυμπιακό Μουσείο ακολούθησε περιπλάνηση στο ιστορικό κέντρο της πανέμορφης Λωζάνης (Lausanne), πόλης στο γαλλόφωνο (δυτικό) μέρος της Ελβετίας, αμφιθεατρικά χτισμένης πάνω σε λόφους στο κέντρο της Λίμνης Leman, που αγναντεύει απέναντι τη Γαλλία με τις χιονισμένες Άλπεις. Η πόλη, πέρα από την αρχοντιά και την ομορφιά της, έχει συνδέσει το όνομά της και με την περίφημη Συνθήκη της Λωζάνης, μια συνθήκη ειρήνης που έθεσε τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας. Υπογράφηκε στις 24 Ιουλίου 1923 από την Ελλάδα, την Τουρκία και τις άλλες χώρες που πολέμησαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Μικρασιατική εκστρατεία (1919–1922) και συμμετείχαν τρία χρόνια πριν στη Συνθήκη των Σεβρών. Η παλιά πόλη είναι η Σιτέ (Cité), με στενούς δρόμους και κτίρια σε διαφορετικά επίπεδα. Αυτή η ανισόπεδη διάταξη έφερε ένα πολύπλοκο οικοσύστημα γεφυρών και υπερυψωμένων δρόμων. Η πρόσφατη επέκταση, κυρίως προς τα δυτικά και τα νότια, δημιούργησε νέες συνοικίες στις πλαγιές των λόφων, μέχρι το λιμάνι του Ουσί, που συνδέεται με την πόλη μέσω τελεφερίκ. Στη Λωζάνη επισκεφτήκαμε τον περίφημο Γοτθικό Καθεδρικό της Ναό (12ου και 13ου αι.), που έχει αφιερωθεί στην Παρθένο Μαρία (Νοτρ Νταμ, όπως συνηθίζεται στις γαλλόφωνες περιοχές) και έχει την τυπική μορφή μιας γοτθικής βασιλικής που αποτελείται από τον κυρίως ναό και δύο πύργους, ο ένας από τους οποίους λειτουργεί ως κωδωνοστάσιο. Το βράδυ καταλύσαμε στο Ανμάς (Annemasse), γαλλική κοινότητα στον νομό της Άνω Σαβοΐας, που αποτελεί κομμάτι της Μεγάλης Γενεύης.
Την Τετάρτη 09 Απριλίου, στις 11:00 το πρωί, είχαμε το ραντεβού μας στο CERN, που βρίσκεται δυτικά της Γενεύης, στα σύνορα Ελβετίας και Γαλλίας. Το CERN (ακρωνύμιο της αρχικής ονομασίας του Conseil Européen pour la Recherche Nucléaire) είναι το μεγαλύτερο σε έκταση (πειραματικό) κέντρο πυρηνικών ερευνών, και ειδικότερα επί της σωματιδιακής φυσικής, στον κόσμο. Ιδρύθηκε το 1954 από δώδεκα ευρωπαϊκές χώρες και σήμερα αριθμεί 23 κράτη-μέλη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, η οποία είναι και ιδρυτικό μέλος. Η κύρια λειτουργία του αφορά στην παροχή επιταχυντών σωματιδίων και άλλων υλικοτεχνικών υποδομών που χρειάζονται για την πειραματική έρευνα στο πεδίο της φυσικής υψηλών ενεργειών. Στο CERN λειτουργούν επομένως πολλοί επιταχυντές, ένας εκ των οποίων είναι ο LHC (Μέγας Επιταχυντής Αδρονίων), ο οποίος αναπτύσσεται σε υπόγεια κυκλική σήραγγα περιφέρειας 27 χιλιομέτρων που επιτρέπει στα πρωτόνια να επιταχύνονται σε πολύ υψηλές ενέργειες. Όπως αποδείχθηκε στην πράξη, όμως, οι ερευνητές του CERN δεν περιορίζονται αυστηρά στον τομέα της Ατομικής και Πυρηνικής Φυσικής, καθώς εκεί εργαζόταν, ως έκτακτος ερευνητής, και ο Τιμ Μπέρνερς Λι, ο επινοητής του Παγκόσμιου Ιστού, της δημοφιλέστερης, σήμερα, υπηρεσίας του Διαδικτύου. Οι μαθητές και μαθήτριες του σχολείου μας, αφού επισκέφτηκαν όλους τους χώρους του κέντρου, είδαν ενημερωτικά βίντεο, συμμετείχαν σε ευχάριστες και ωφέλιμες μαθησιακά διαδραστικές δραστηριότητες και είχαν την σπάνια ευκαιρία να διαπιστώσουν από κοντά ότι οι τεχνολογίες του CERN εφαρμόζονται σε τομείς, όπως η ιατρική και η πληροφορική, συνδέοντας τη θεωρία με την πράξη. Η επαφή τους με διεθνείς επιστήμονες και προηγμένες ερευνητικές εγκαταστάσεις μπορεί να τους εμπνεύσει για καριέρες στις θετικές επιστήμες και να τους διδάξει τη σημασία της συνεργασίας στην επιστήμη. Αυτή η εμπειρία δεν ήταν μόνο εκπαιδευτική αλλά και κινητήριος δύναμη για τη μελλοντική τους πορεία.
Μετά το CERN, σειρά είχε η επίσκεψη στην πανέμορφη Γενεύη (Genève), τη δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη πόλη στην Ελβετία μετά τη Ζυρίχη. Η κοσμοπολίτισσα της Ελβετίας υποδέχεται τους επισκέπτες σε ένα υπέροχο σκηνικό δίπλα στη Λίμνη Leman με τα ιστιοπλοϊκά, με τον Ροδανό ποταμό να τη χωρίζει στα δύο και με φόντο τις Άλπεις. Στην πόλη – γενέτειρα του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού – εκτός από σημαντικές παραδοσιακές τράπεζες που μπορεί να συναντήσει κάποιος, καθώς αποτελεί επίσης μεγάλο κέντρο του εμπορίου προϊόντων, εδρεύουν πολυάριθμοι διεθνείς οργανισμοί, συμπεριλαμβανομένης της ευρωπαϊκής έδρας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) (Palais des Nations) (κτίριο που χτίστηκε μεταξύ 1929 και 1936 και διαθέτει τη μεγαλύτερη συνεδριακή αίθουσα παγκοσμίως). Στην περιοχή που εδρεύει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών θαυμάσαμε και την εμβληματική «Σπασμένη καρέκλα», το περίφημο αντιπολεμικό σύμβολο. Ακολούθησε περιπλάνηση στην κοσμοπολίτικη Rue du Rhône, στην Place du Bourg-de-Four, κεντρικό σημείο της Παλιάς Πόλης (από το 16ο αιώνα), στα πλακόστρωτα δρομάκια της, καθώς και στον εντυπωσιακό Καθεδρικό Ναό της (St. Pierre Cathedral), που συνδυάζει διαφορετικά αρχιτεκτονικά στιλ. Η βόλτα μας συνεχίστηκε στo Jardin Anglais (ένα από τα πιο όμορφα πάρκα της πόλης, κατά μήκος της αριστερής όχθης της λίμνης, με θέα στο λιμάνι με τα ιστιοπλοϊκά και τα εντυπωσιακά κτίρια στη βόρεια όχθη της λίμνης και με το πασίγνωστο Λουλουδάτο Ρολόι, φτιαγμένο από άπειρα λουλούδια, το οποίο εξυμνεί τη μακρόχρονη ελβετική παράδοση στην ωρολογοποιία), στον παραλίμνιο με τα πολυτελή ξενοδοχεία και στο σιντριβάνι-σύμβολο της πόλης, το Jet d’Eau (ψηλό σιντριβάνι, στη λίμνη της Γενεύης, σύμβολο της πόλης εγκατεστημένο από το 1891, που πετά νερό σε ύψος 140 μ. και με ταχύτητα 200 χλμ./ώρα). Το βράδυ της ίδιας ημέρας καταλύσαμε πάλι στο Ανμάς (Annemasse) της Γαλλίας.
Την Πέμπτη 10 Απριλίου ξεκινήσαμε για τον επόμενο σταθμό της περιπλάνησής μας, το μαγευτικό Ανσί (Annecy) (στη νοτιοανατολική Γαλλία, κοντά στα σύνορα με την Ελβετία, σε ένα τοπίο που αποτελεί κομμάτι των Άλπεων), που αν και δεν βρίσκεται σε παραθαλάσσια τοποθεσία, αλλά μέσα στα βουνά, περιγράφεται από πολλούς επισκέπτες ως «Βενετία της Γαλλίας», λόγω της εγγύτητάς του στη λίμνη Annecy και τα τρία κανάλια του ποταμού Thiou που την διασχίζουν από τη μία άκρη ως την άλλη, ανάμεσα σε όχθες γεμάτες με λουλούδια. Σε ένα από τα κανάλια της λίμνης υπάρχει μία γέφυρα γνωστή ως η «Γέφυρα της Αγάπης» (Pont des Amours), η οποία συνδέει τους δύο κήπους, τον Pâquier Esplanade και τον Jardins de l’Europe. Στο Ανσί θαυμάσαμε, επίσης, το Palais de l’Isle, ένα κάστρο του 12ου αιώνα σε ένα νησί στον ποταμό Thiou, που χρησιμοποιήθηκε κυρίως ως φυλακή και δικαστήριο μέχρι τη Γαλλική Επανάσταση αλλά και κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και χαρακτηρίστηκε ως Ιστορικό Μνημείο το 1900. Άλλα αξιοθέατα σημεία αποτελούν ο Καθεδρικός Ναός Notre Dame, στην λεγόμενη «Πλατεία Ελευθερίας», ο Καθεδρικός του Αγίου Πέτρου (χρονολογείται τον 15ου αιώνα), όπου κάποτε ο διάσημος φιλόσοφος Ζαν-Ζακ Ρουσσώ έκανε μαθήματα φωνητικής, και η Basilique de la Visitation, μια εκκλησία χτισμένη μεταξύ του 1922 και 1930, με το εντυπωσιακό καμπαναριό της να παρέχει πανοραμική θέα, στη λίμνη αλλά και στις γαλλικές Άλπεις.
Μετά την επίσκεψή μας στο ειδυλλιακό Ανσί κατευθυνθήκαμε προς Ιταλία, με τελευταίο σταθμό του ταξιδιού μας, την πόλη Μόντενα (Modena), πόλη της Βορειοδυτικής Ιταλίας, όπου θα διανυκτερεύαμε το βράδυ της ίδιας ημέρας. Πρόκειται για αρχαία πόλη και έδρα αρχιεπισκοπής. Στη σημερινή εποχή είναι ιδιαιτέρως γνωστή γιατί στην ευρύτερη περιοχή έχουν την έδρα τους και τις μονάδες παραγωγής τους πολλοί περίφημοι κατασκευαστές αυτοκινήτων. Στην πόλη βρίσκεται το Πανεπιστήμιο της Μόντενα, το οποίο ιδρύθηκε το 1175 και είναι ένα από τα παλαιότερα στον κόσμο, ενώ ο Καθεδρικός Ναός της πόλης (κτισμένος τον 12ο αιώνα και αφιερωμένος στον Σαν Τζεμινιάνο), με το καμπαναριό του, γνωστό ως Γκιλαρντίνα, μαζί με την Πιάτσα Γκράντε και τον Τόρε Τσιβίκα, έχουν χαρακτηριστεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από το 1997.
Την Παρασκευή 11 Απριλίου πήραμε το δρόμο της επιστροφής… Μετά από ένα πολύωρο αλλά ευχάριστο ταξίδι με το τουριστικό μας λεωφορείο, φτάσαμε στο λιμάνι της Ανκόνα, προκειμένου να επιβιβαστούμε στο πλοίο για την Πάτρα. Το απόγευμα του Σαββάτου 12 Απριλίου το ταξίδι μας έλαβε τέλος, με μια νέα υπόσχεση όμως του Διευθυντή, κ. Γιωτόπουλου Γεωργίου, ότι του χρόνου θα καταστρώσουμε νέα σχέδια! Ταξιδιώτης ακαταπόνητος και επίμονος καθώς είναι ο ίδιος από την πρώιμη νιότη του, έφερε στις αποσκευές του έναν πολύτιμο σπόρο που σταδιακά άνθισε και έγινε λουλούδι: το άνοιγμα του σχολείου στις γειτονιές του κόσμου – μάθημα ζωής, που ανοίγει τα μυαλά και τις ψυχές όλων μας σε εμπειρίες πρωτόγνωρες και ωφέλιμες! Τα παιδιά μας γύρισαν πίσω αλλαγμένα θαρρείς – πιο μεγάλα, πιο ώριμα, πιο γεμάτα! Στο χέρι όλων μας είναι αυτό το υπέροχο άνθος να το φροντίζουμε με αγάπη, προσοχή και σεβασμό, για να το διατηρούμε φρέσκο και ζωντανό!
Αντί επιλόγου λοιπόν θα θέλαμε να εκφράσουμε πολλές ευχαριστίες για όλα αυτά που ζήσαμε και από κοινού μοιραστήκαμε όλες αυτές τις ημέρες, όλα τα μέλη της εκπαιδευτικής αποστολής (οι συνοδοί εκπαιδευτικοί, οι αγαπημένοι μαθητές/τριες μας, οι εξαίρετοι συνοδοί γονείς), με την υποστήριξη και την εμπιστοσύνη των οικογενειών, που μας παρέδωσαν τα παιδιά τους για επτά ημέρες, και πολλά συγχαρητήρια σε όλους, όσοι συνέβαλαν ώστε να πραγματοποιηθεί το υπέροχο αυτό εκπαιδευτικό ταξίδι μας, που ήταν ευχάριστο, γεμάτο αλησμόνητες εμπειρίες, χαρά, ζεστασιά, επικοινωνία και μοίρασμα και που συνέβαλε ιδιαίτερα στη γνήσια απόκτηση πολιτιστικών εμπειριών, καθώς οι μαθητές και μαθήτριές μας γνώρισαν επιστημονικά επιτεύγματα, ήρθαν σε επαφή με ξένους λαούς που έχουν άλλες συνήθειες και νοοτροπίες, γνώρισαν την ιστορία και τη γλώσσα τους, εξασκήθηκαν ειδικότερα στη γαλλική γλώσσα που διδάσκονται στο σχολείο και απέκτησαν σταδιακά την ωριμότητα της αυτομέριμνας, καθώς έμαθαν να διαχειρίζονται τα χρήματά τους, να οργανώνονται και να σέβονται τους κανόνες της ομάδας.
Ήταν μια σπουδαία εμπειρία ζωής για όλους μας, μικρούς και μεγάλους, που θα μας συνοδεύει για πάντα, με ένα γλυκό χαμόγελο νοσταλγίας στα χείλη και που ελπίζουμε στο μέλλον να επαναληφθεί!
[Συντάκτης του άρθρου: Γκενεράλη Αγγελική, φιλόλογος στο Γυμνάσιο Σαραβαλίου, συνοδός στην εκπαιδευτική μετακίνηση]
