Τι να πει κανείς για τα Χριστούγεννα; Τα κουβαλά μέσα του όπως τα έχει ερμηνεύσει και τα ζει ή ποθεί να τα ζήσει τη συγκεκριμένη περίοδο του χρόνου, όλες τις ημέρες γύρω από τις 25 Δεκεμβρίου…
Είναι η μαγεία που περιμένει, η χαρά της γιορτής, όλες αυτές οι προετοιμασίες που έχει να κάνει για να ζήσει εκείνη τη στιγμή, εκείνη την ημέρα, την ημέρα των Χριστουγέννων.
Τα ψώνια, τα γλυκά, οι βόλτες στα μαγαζιά, η ζεστή σοκολάτα ή ο ζεστός καφές στην παύση των αγορών του, τα κάλαντα, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που ακούγονται παντού, οι μυρωδιές του γαρίφαλου και της κανέλας στον αέρα, η κόκκινη στολή με τα άσπρα γένια του Αϊ-Βασίλη που γλιστρά από τις καμινάδες, τα γκι που στολίζουν τις σάλες και τις γωνίες, οι ημέρες γεμάτες στολίδια και χριστουγεννιάτικες μπάλες να κρέμονται από το έλατο, βιτρίνες με φωτάκια, λαμπιόνια που αναβοσβήνουν στα παράθυρα των σπιτιών, κόκκινες μύτες από το κρύο και γάντια που τρίβουν τα χέρια μεταξύ τους, ατέρμονες επισκέψεις στα σουπερμάρκετ για την προετοιμασία του γιορτινού τραπεζιού, κι όλα αυτά μέσα στην έξαψη της προσμονής που κοκκινίζει τα μάγουλα, λαμπυρίζει τα μάτια, αυξάνει την αδημονία στο περπάτημα και αλλάζει τη διάσταση του χρόνου.
Ανυπομονησία μέχρι να φτάσει η μέρα που θα στρωθεί το τραπέζι, θα αγκαλιαστούν οι συνδαιτυμόνες, θα μοιραστούν τα φιλιά και τα συναισθήματα, τα τσουγκρίσματα των ποτηριών και οι ευχές, θα φαγωθούν τα μελομακάρονα, θα δημιουργηθούν οι κρυφές σκέψεις και οι ελπίδες και η χαρά θα κατακλείσει όλο τον χώρο.
Κάπως έτσι αισθάνεται και ο υπέρβαρος το αδυνάτισμά του, σαν ένα θαύμα που θα ήθελε να του συμβεί. Σαν τα Χριστούγεννα που περιμένει να έρθουν. Θα ήθελε να μοιάσουν όλα εύκολα και ονειρικά και με έναν μαγικό τρόπο να ξυπνήσει αδύνατος.
Είναι αυτό που προσμένει και τον κάνει να αδημονεί να χάσει γρήγορα και πολύ βάρος, να ξημερώσει και να είναι Χριστούγεννα και να χαρεί γιατί ο Αϊ-Βασίλης θα του έχει προφέρει το δώρο του, το δώρο που του έχει παραγγείλει, «την απώλεια των κιλών του».
Θέλει να ξενοιάσει, να ανακουφιστεί, να χαρεί με την καλύτερη και πιο αδύνατη φιγούρα του, να φορέσει ό,τι θέλει και ό,τι του αρέσει, να γίνει αρεστός κι επιθυμητός.
Κι έτσι είναι, δεν θα μπορούσε να σκέφτεται αλλιώς παρά μόνο με αυτόν τον τρόπο, με την αναγκαιότητα ενός μαγικού τρόπου απώλειας του περισσευούμενου βάρους από πάνω του.
Εχουμε πει πολλές φορές πως η μείωση βάρους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον ψυχισμό μας.
Ο υπέρβαρος πρώτα πρέπει να χαρεί και μετά θα μπορέσει να χάσει κιλά και θα χαρεί κι άλλο έπειτα επειδή έχασε βάρος κοκ. Και κάνω αυτόν τον παραλληλισμό για να σας μεταφέρω πως ο άνθρωπος με διαταραχή βάρους μοιάζει σαν να μην είχε ποτέ την ευκαιρία να ζήσει τα Χριστούγεννα όπως του άρεσαν.
Σαν να έχει περάσει Χριστούγεννα με αγγαρείες, όλο υποχρεώσεις, με δουλειές και λάντζα, με συγγενείς αδιάκριτους και σπαστικούς, σε τραπέζια που υπήρχαν κρυμμένα συναισθήματα και πλήξη ίσως.
Γιορτινές μέρες χωρίς μαγεία, αφού κάθε προσμονή και προσδοκία πιθανόν να έχει ματαιωθεί και η απογοήτευση να έχει θέση παντού. Οποια προετοιμασία, βόλτα ή επίσκεψη κι αν έκανε, αφορούσε τους άλλους και τη χαρά που θα τους έδινε. Φαίνεται πως δεν ψώνιζε για τον εαυτό του, δεν είχε διάλειμμα να πιει καφέ, δεν είδε τα λαμπιόνια και ούτε το δέντρο το στόλισε με κόπο στο τέλος της μέρας.
Οπότε τα εδέσματα και τα γλυκά μεταμορφώθηκαν στη μοναδική χαρά του και η γιορτή κατέληξε να είναι ένα καταφύγιο γευστικής απόλαυσης.
Το θαυμάσιο θα συμβεί, όταν ο υπέρβαρος καταλάβει πως ο ίδιος μπορεί να δημιουργήσει τα Χριστούγεννά του, να ορίσει τις συνθήκες του για να ζήσει τη μαγεία, να αγοράσει δώρα για τον εαυτό του, να πιει ζεστή σοκολάτα με τον εαυτό του και να χαζέψει τα λαμπάκια στις βόλτες του, βιτρίνες με μουσικές και μπορεί να διαλέξει τις παρέες του με ανθρώπους που τον εκτιμούν. Πρώτα θα χαρεί, για να μπορέσει στη συνέχεια να αδυνατίσει…
